Jos Joosten, hoogleraar letterkunde, mijmert in Neerlandistiek (22-11-18) over zijn eigen leesgeschiedenis van Vestdijk. Aanleiding is het ‘mooie artikel’ van Herman Stevens in de NRC over Vestdijk die vergeten wordt in de letteren. Joosten is in Leeuwarden en loopt in de Prinsentuin, bekend uit Vestdijks De koperen tuin. Als scholier vond hij het ‘een wondermooi boek’. In die tijd was hij een ‘fanaat Vestdijklezer’, maar nu denkt hij dat ‘er destijds héél veel langs hem heen gegaan is van wat er aan de hand was in de romans’, waarin hij toch doorlas ‘met een gefascineerd onbegrijpen’. Het vijfde zegel viel tegen, maar Pastorale ’43, Else Böhler en De kellner en de levenden vond hij mooi. Tijdens zijn studie Nederlands volgde hij een heel semester werkcolleges van Kees Fens over Vestdijks Verzamelde verhalen. Dat zou hij graag nog eens over willen doen, al kon De oubliette waar Fens ‘laaiend enthousiast’ over was hem minder bekoren. Joosten koos voor De bruine vriend, waar hij een werkstuk over schreef. Geleidelijk is hij meer van Vestdijks poëzie gaan houden met als hoogtepunt De uiterste seconde. Recent las hij de briefwisseling van Vestdijk en Henriëtte van Eyk. Daarin vond hij Vestdijk ‘heel erg een calculerende confectieboekenschrijver’.
Toch voelt hij zich geroepen hem weer eens te gaan herlezen en thuis te kijken in zijn boekenkast wat hij daar van Vestdijk aan zal treffen.
WvW, 28 november 2018