Toespraak van Hans van Velzen, voorzitter Vestdijkkring bij begrafenis Fries de Vries – Zorgvlied 17 november 2008
Dames en Heren, familie en vrienden van Fries,
Het is Zaterdag 8 november, de uitreiking van de Anton Wachter Prijs en de Ina Damman prijs in de Grote Kerk van Harlingen.
Het cultureel programma, werd namens de Vestdijkkring verzorgd door Fries de Vries. Op zijn eigen humoristische en docerende wijze droeg hij vol verve “Verzen aan Vestdijk gewijd” voor.
Het bleef natuurlijk niet alleen bij de verzen maar Fries had er ook nog een hele toelichting bij geschreven, plaatste het geheel in historisch perspectief en riep tot slot de aanwezigen op om niet gebukt te gaan onder de economische crisis maar de romans van Vestdijk te lezen.
En dat was dus Fries helemaal ten voeten uit zoals we hem kenden en waardeerden.
Groot was dus de schok toen we op maandag hoorden dat hij zo plotseling was overleden.
De gedachten gingen natuurlijk ook uit naar de vele activiteiten die hij voor de Vestdijkkring heeft verricht. Jaarlijks publiceerde hij wel een artikel over Vestdijk in de kroniek en op de laatste ledenvergadering heeft hij nog een verhaal gehouden over de briefwisseling tussen Vestdijk en Henriëtte van Eyk : “Wij zijn van elkaar”.
En daar was hij natuurlijk helemaal in zijn element want zoals velen van U waarschijnlijk weten woonde Fries in het voormalige huis van Henriëtte van Eyk waar Vestdijk ook vaak te gast is geweest.
Met weemoed denk ik terug aan de vele prachtige zaterdagmiddagen die we daar de afgelopen jaren hebben doorgebracht als we in de met boeken volgepakte ruimte onze bestuursvergaderingen van het Vestdijkkring hielden.
Fries en Helga trakteerden ons aan het begin op taart en aan het eind, en vaak al eerder, werd steevast het glas op de Grote Meester geheven waarvoor we tenslotte daar bijeen waren.
En er waren ook nog vele plannen voor de toekomst, Fries zou nog diverse artikelen schrijven, gedichten plaatsen en contacten leggen.
En ook zouden we eind van dit jaar, op zaterdag 20 december, zijn nieuwe dichtbundel in de bibliotheek presenteren. We kijken nog hoe we daar een andere invulling aan kunnen geven.
Kortom Fries stond nog volop in het leven en wat onvoorstelbaar dat hij er niet meer is. Maar aan de andere kant, wat een inspirerende man en wat een bruisend leven.
Ik sluit natuurlijk af met een gedicht van de Grote Meester wat Fries ook uit het hoofd kon citeren “De uiterste seconde.”
DE UITERSTE SECONDE
Voor Ans
Doodgaan is de kunst om levende beelden
Met evenveel gelatenheid te dulden
Als toen zij nog hun rol in ’t leven speelden,
Ons soms verveelden, en nochtans vervulden.
Hier stond ons huis; hier liep zij met de honden;
Hier maakte zij de bruine halsband los;
Hier hebben wij de stinkzwammen gevonden,
Op een beschutte plek in ‘t sparrenbosch.
Doodgaan is niet de aangrijpende gedachte,
Dat zij voortaan alleen die paden gaat, –
Want niemand is alleen die af kan wachten,
En niemand treurt die wandelt langs de straat, –
Maar dat dit alles wàs: een werk’lijkheid,
Die duren zal tot de uiterste seconde;
Dit is de ware wedloop met de tijd:
De halsband los, en zij met de twee honden.
Fries, Bedankt!
Het laatste optreden van Fries de Vries
Harlingen 8 november 2008