‘Het graf van Vestdijk lijkt net zo vergeten als zijn werk.’ Zo begint het hoofdstukje over Vestdijk in een boekje waarvan ik dacht dat het net verschenen was, maar dat al het licht zag in 2012. Onno Blom en Werry Crone stelden een fraai fotoboekje samen met foto’s van de graven van 21 schrijvers, chronologisch geordend op sterfdatum, van Betje Wolff en Aagje Deken (overleden 1804) tot Harry Mulisch (overleden 2010). Alle hoofdstukjes hebben behalve foto’s korte essays met daarin de geschiedenis van lijden, sterven en begraven (cremeren) van de literaire helden van de samenstellers. Hun keuze voor de 21 is namelijk geheel persoonlijk en willekeurig. ‘Een ereplaats heeft hij in elk geval niet’, constateren Blom en Crone bij het graf van Vestdijk, dat behoorlijk overwoekerd is. Ach, het was Vestdijk zelf die het bij leven al wist:
’t Antwoord op elk raadsel in de tijd,
D’eendre oplossing: vergank’lijkheid.(Mnemosyne in de bergen)
Het boekje, dat in een Vestdijkverzameling niet mag ontbreken, heeft als titel een passende regel uit een gedicht van J.H. Leopold, O en voorgoed voorbij. Het verscheen in 2012 bij de Arbeiderspers.
FH, 18 juni 2018