Vestdijkkring

Stadsherstel Amsterdam schrijft in haar nieuwsbrief van 17 oktober:

‘Op de geboortedag van de auteur Simon Vestdijk schrijven we over een pand gelegen aan de Oudezijds Kolk waar Vestdijk een gedicht over schreef. Dit huis was in de 16e eeuw het pakhuis van een andere dichter; Roemer Visscher. Maar ook kent het een bewogen geschiedenis als bordeel, waar orgies in plaatsvonden. Nu heeft het weer een nette functie. We hebben het verbouwd voor gasthoogleraren van de Universiteit van Amsterdam.’

OudezijdsKolk

“Het spart’lend water gaat den steen stukknagen,
Die in weerkaatsing steeds wordt aangevoerd:
Soms is het of nachtratten zich daar wagen
En of hun roofzucht uit de spieg’ling loert,

Waarin zich ’t scherp doorreten raamgezicht
Zoo vloeibaar en verleid’lijk meent te weten,
Zich onderdomp’lend in het klaterlicht,
Tusschen riool en wolk uitgemeten.

In ieder huis slaapt tot middagstond
Hetzelfde meisje, met doorknaagden mond,
Scherp ingereten rimpels, holle ogen.

En overdag hangt men zeer hoog te drogen
Wat ’s nachts vergeefs haar lichaam heeft beschut
Voor ’t ondergrondsch bedrijf der rattenput.”

Simon Vestdijk

KM/HT, 18 oktober 2021

Nog maar kort geleden, eind augustus, ontving ik van de mij onbekende Wessel ten Boom een exemplaar van zijn boek Een leven met Vestdijk.
Twee deeltjes, mooi uitgegeven, waarin Wessel zijn levenslange belangstelling voor het werk van Vestdijk onder woorden bracht. Hij beval het boek aan bij de redactie, ter bespreking.

Er ontspon zich een korte, maar intensieve mailwisseling, waaruit bleek dat Wessel in de laatste fase van zijn leven was. Ik sprak mijn bewondering uit voor zijn boek, dat in de Vestdijkkroniek nummer 139 aandacht krijgt.
Wij hoopten allebei dat wij elkaar bij het symposium op 13 november zouden ontmoeten. Dat zal niet meer gebeuren, Wessel overleed op 2 oktober jl.
Zijn boek ligt tijdens het symposium op de boekentafel.

Moge hij rusten in vrede.

Namens de redactie,
Flip Hammann, 6 oktober 2021