In de serieuze, diepgravende, swingende en hilarische roman van Hans Münstermann, Poging tot lichtvoetigheid (2015) zitten passages over het leegmaken van de boekenkast van de hoofdpersoon, als in vrijwel al zijn romans Andreas Klein geheten. Hij vraagt zich steeds af welke schrijvers er uit moeten en wie of wat mag blijven. Op p.63 komt hij bij Vestdijk:
“Boeken weggooien is gevaarlijk, er is moed voor nodig. Daarom moest ik me niets aantrekken van de reacties. Ik moest volharden in mijn bedrijvigheid want ondanks alles had ik een goed geweten.
Makkelijk was dat niet. Daar lag Vestdijk. Een magische klank. Vestdijk. Vervallen burcht van de letteren. Alles wat restte was een spelonk, waar je met behulp van fakkels een weg zocht in het doolhof onder de stad, vol dode soldaten. Of waren het levende strijders die hun vaderland verdedigden? Of hun geloof? Ik zou één roman van Vestdijk moeten bewaren, misschien twee, maar welke? Terug tot Ina Damman? De andere vijftig konden weg uit dit doolhof waar niets op volgorde stond.”
Lees dit heerlijke boek, want er sneuvelen nog veel meer reputaties!
LW, 8 september 2025