Vestdijkkring

De Belgische auteur Paul Claes vermoedt getallensymboliek in het oeuvre van Vestdijk. Van hem zijn zojuist: Honderd notities van een alleslezer verschenen. Daarin staat een vermakelijk artikeltje over ‘Vestdijks dozijn’.
Claes wijst erop dat het heilige getal twaalf veelvuldig in het werk van Vestdijk opduikt. Zelf loopt Claes enkele voorbeelden na. Alom bekend zijn natuurlijk de twaalf flatbewoners uit De kellner en de levenden. De Doornse schrijver schreef essays in duodecimo, afgeleid van duodecim, dat ‘twaalf’ betekent. Zo zijn er Twaalf vertaalde gedichten en in Grieksche sonnetten zijn 48 (4 x 12 ) gedichten te tellen. Vestdijks belangstelling voor de dierenriem is bekend, maar toch denkt Paul Claes dat zijn voorkeur voor het getal 12 samenhangt met het feit dat zijn eigen naam uit 12 letters is gevormd.
Als onderbouwing van deze veronderstelling wijst Claes erop dat ook de naam van zijn alter ego Anton Wachter 12 letters heeft. En daar blijft het niet bij. Claes somt in totaal 12 namen op van romanpersonages van Vestdijk die allen welgeteld 12 letters hebben! Hij heeft zijn opstelletje opgedragen aan Rudi van der Paardt, ‘Vestdijkkenner’, maar via hem eigenlijk aan alle leden van de Vestdijkkring, want hij roept hen op nog meer voorbeelden op te sporen van personages van wie de naam uit 12 letters is gevormd. Een leuke puzzel, maar moeilijker is de vraag te beantwoorden die Claes de Vesdijkianen ook voorlegt: zijn al die personages met een twaalfletterige naam ook autobiografische afsplitsingen van de auteur Vestdijk?

Paul Claes: Honderd notities van een alleslezer; De Bezige Bij, 2011

WvW, 11 november 2011

De Tweeëntwintigste Litteraire Salon Kennemer Gasthuis heeft op vrijdag 4 november jl. een uniek document opgeleverd: vier nog niet eerder gepubliceerde brieffragmenten van Vestdijk aan Henriëtte van Eyk verschenen onder de titel: Verder is alles hetzelfde, d.w.z. niet goed. De vier brieffragmenten zijn geselecteerd en toegelicht door biograaf Wim Hazeu. Alle fragmenten gaan over de vermoedelijk meest langdurige en diepe depressie die Vestdijk in de vijftiger jaren doormaakte. De vormgeving van de publicatie is bijzonder origineel: er is zoveel mogelijk naar authenticiteit gestreefd in gebruik van schrijfmachineletter, de zomerpostzegels uit 1954 en de fragmenten zijn in enveloppe gestoken! Dit alles in een oplage van 115 genummerde exemplaren, waarvan 15 (romeins) voor de drukker Hans Rombouts uit Driehuis die hiervoor zijn Augustijnpers benutte.

WvW, 10 november 2011

De Stichting Tijdschrift Vooys te Utrecht geeft viermaal per jaar het tijdschrift Vooys (78 bladzijden) uit. De ondertitel luidt: tijdschrift voor letteren. Het is vooral een essayistisch tijdschrift. In het derde nummer van de 29ste jaargang (2011) Van Johan Goud, hoogleraar Religie en Zingeving in Literatuur en Kunst aan de Universiteit van Utrecht is een essay opgenomen onder de titel: ‘Hoe zullen wij ons troosten? Literair posttheïsme, in het bijzonder bij Simon Vestdijk.’ Goud toont aan dat Vestdijk naast zijn boek De toekomst der religie meerdere romans en vele gedichten schreef met treffende observaties van vormen van religieus leven. Aan de orde komen o.a. Bericht uit het hiernamaals, Terug tot Ina Damman en De toekomst der religie.Aanvragen voor losse nummers of abonnement (€ 16,50) via de website www.tijdschriftvooys.nl. 

WH,  10 november 2011

De onlangs verschenen herdruk van De koperen tuin in de Perpetu a-reeks leidt tot nieuwe recensies van de roman. Eerder besteedde Jeroen Vullings er al uitgebreid aandacht aan (zie bericht hieronder); nu verscheen een bespreking ervan door Frida Dewitte voor Goddeau, magazine voor muziek en andere. Evenals Vullings is zij van mening dat lezers die Vestdijk op latere leeftijd (her)ontdekken ‘een enorme verrassing’ wacht. Tieners kunnen volgens haar nog ‘niet alle lagen van het boek bevatten’. Zij doelt dan op de ‘verwijzingen naar Vestdijks grote passie: de klassieke muziek’. Wie het repertoire van Wolf en Duparc bestudeerd heeft, ‘ziet de humor in van hoe de schrijver zijn passie verwerkte’ De recensent is kennelijk goed op de hoogte van de analyses van Martin Hartkamp, want ook zij ziet in de roman een ‘afweging van het Dionysische tegen het Apollinische’. Hierover merkt zij het volgende op: ‘Het is de muziek die het personage uiteindelijk van de geest wegdrijft en richting het Dionysisch ideaal beweegt, en een dergelijke levenswandel kan in Vestdijks logica niet triomferen. Dat de finale de epische karaktertrekken van de romantische operatraditie uit de negentiende eeuw overneemt, mag niet verbazen gezien Vestdijks liefde voor het genre’. De uitgebreide scène rondom Carmen van Bizet moet gezien worden ‘als een element dat de latere gevoelsmatige teloorgang van Nol aankondigt’.

De volledige recensie is te lezen op Goddeau.com/boeken

WvW, 21 oktober 2011

Misschien zullen Vestdijk-lezers gebaat zijn met de wetenschap dat al sinds enige tijd een groot aantal artikelen waarin Kees Fens Vestdijk bespreekt vrij toegankelijk is op de website “Ingangen op Fens”
(niekvanbaalen.net/fens/fens.htm ).

Aan deze zeer uitgebreide bibliografie van de krantenartikelen van Fens (vanaf 1954) zijn talrijke artikelen volledig gescand aan de desbetreffende lemmata gehangen, zulks met toestemming van de weduwe Fens.

De bibliografie is o.m. doorzoekbaar op auteur, op besproken werken, en met behulp van trefwoorden. Het trefwoord ‘Vestdijk’  levert tevens een groot aantal ingangen op naar verschillende door Fens ter sprake gebrachte aspecten van Vestdijks werk.

Rijk Mollevanger, 20 oktober 2011