Joyce Roodnat (NRC, 25 maart) raakte als onbevangen meisje verslingerd aan Simon Vestdijk, zij las hem gretig en herleest hem nu 50 jaar na zijn dood. Vooral Terug tot Ina Damman maakte grote indruk op haar. Hierna was zij aan Vestdijk ‘verslingerd als een bakvis.’ Ze las de hele tijd Vestdijk. Niet alle romans herinnert zij zich, maar wat bleef was ‘de lust tot lezen die ze me aandeden.’ Vestdijk manifesteerde zich als een van Nederlands grootste schrijvers die alle literaire prijzen kreeg die er toe doen, behalve de Nobelprijs. Het rapport dat van Amy van Marken op verzoek van de Zweedse Akademie schreef maakte Vestdijk ‘vermoedelijk kansloos.’ Het rapport is ‘in zijn elegante gemeenheid’ te lezen in het herdenkingsnummer van de Vestdijkkroniek.
Vestdijk trof haar ‘met blikseminslagen via personages die ik nog altijd met een vingerknip kan oproepen, zoals Jelle Mol, de dikzak met zijn vieze rijmpjes, of de vuilbekkende Gerrit Bolhuis, of de tongzoenende Marie van den Boogaard.’ Wat zij vooral ervoer was ‘de stevige literaire kwaliteit van de schrijver om de eigen gevoelens aan te spreken en die ongeschonden een roman in te krijgen, verbonden met de gevoelens van de lezer.’ Toen Roodnat door de Anton Wachterromans heen was, raakte zij opgetogen dat in 1972 postuum Kind tussen vier vrouwen verscheen. Volgende week herleest zij Ierse nachten. ‘Ik begin gewoon opnieuw.’
WvW, 26 maart 2021
