Vestdijkkring

Journalist Fokke Obbema van de Volkskrant houdt een serie interviews over ´De zin van het leven.´ Op maandag 8 oktober was de schrijver A.L. Snijders aan de beurt. Een docent Nederlands die debuteerde toen hij al een gevorderde vijftiger was, maar niettemin voor zijn ZKV´s (Zeer Korte Verhalen) gelauwerd werd met de Constantijn Huijgensprijs. Hij is ‘vurig atheïst’ en is er ‘zeker van dat het leven absoluut geen zin heeft.’   Of toch wel? Na een stilte declameert hij luid: ‘De weg is bestendig daadloos, nochtans blijft niets ongedaan. Daar zit alles in voor mij, het is de Zin der Zinnen.’ Snijders haalt zijn kennis van het leven uit boeken. Hij toetst de werkelijkheid aan boeken. Ook inzake de liefde: ‘Toen ik met meisjes begon te rommelen, wilde ik weten of ze een bepaald boek hadden gelezen en minachtte ik ze als dat niet het geval was. Ik ben ooit begonnen met alle romans van Vestdijk. Maar eigenlijk hoef je in je leven maar tachtig boeken te lezen, dat ben ik met Maarten Biesheuvel eens.’

WvW, 9 oktober 2018

Vanaf het ogenblik dat Geerten Meijsing naar Italië vertrok hebben hij en zijn zus Doeschka Meijsing elkaar brieven geschreven. Geerten bewonderde zijn oudere zus, maar zij was tegelijk zijn liefdevolle concurrent in de letteren. Nop Maas heeft de correspondentie tussen zus en broer bezorgd. De correspondentie omvat de jaren 1979 tot 2009. In 2012 sterft Doeschka onverwacht.

Behalve grote verschillen zijn er ook overeenkomsten tussen broer en zus. De overeenkomst ligt in hun talenten voor het schrijverschap, in hun depressies, drankzucht, en hun liefdesverdriet. Beiden leven voor de literatuur en zijn gedreven tot schrijven. Opvallend verschil is dat Geerten Meijsing maar slecht rond kan komen van zijn schrijven, terwijl Doeschka zich wel een behoorlijk inkomen weet te verschaffen. Soms moet Geerten bij zijn zus lenen om in zijn levensonderhoud te voorzien. Toch is Geerten degene die ‘de rol van boeken allemaal onzin en toeval in ons leven’ vindt. Hij erkent wel geïnspireerd te zijn door het voorbeeld van zijn zus, maar niet door haar inspiratiebronnen: Couperus, Ter Braak en Vestdijk. (p.168). Doeschka is in de briefwisseling toch niet meer zo dwingend waar het haar favoriete schrijvers betreft als bijvoorbeeld uit haar dagboeken blijkt. Aan Geerten schrijft zij maar een keer over Vestdijk. Zij las De leeuw en zijn huid. Hierover meldt zij slechts: ‘Een slechte roman, maar wel om te lachen.’

Liefdevolle rivaliteit; De correspondentie Doeschka & Geerten Meijsing, bezorgd door Nop Maas

WvW, 5 oktober 2018

In de Oude Lutherse Kerk aan het Amsterdamse Spui werd op 27 september ‘s avonds een ‘hoogmis’ opgevoerd voor Frans Kellendonk. Aanleiding was de presentatie van zijn biografie door Jaap Goedegebuure. Celebrant was Stephan Sanders onder wiens strakke leiding de viering echt tot grote hoogten steeg. Soms ondervroeg hij zijn mede-celebranten scherp. Onder hen waren de biograaf zelf, als predikanten traden Bas Heijne en Xandra Schutte op. Nina Polak, Arie Storm en A. F. Th. van der Heijden verzorgden de lezingen uit het werk van Kellendonk, terwijl de muzikale leiding in handen was van Ed Spanjaard. Hij vertolkte het aangrijpende gedeelte uit Dialogues des Carmélites op de piano, een opera van Poulenc. Karmelietessen worden onder de guillotine gedood. Spanjaard had dit stuk ook gespeeld bij de uitvaart van de schrijver.

Aan de plechtigheid ging een fotoreportage vooraf waarin repeterend foto’s voorbijflitsten van Frans als baby, het gezin Kellendonk, Fransje op school in een schoolbank met inktpotje,  het omslag van de HP over ‘Het academisme in de literatuur’, de gitaarspelende Frans op zijn kamer met schuin achter zich een groot Heilig Hartbeeld, de promovendus Frans Kellendonk én Mieke Vestdijk samen met de debuterende schrijver Kellendonk die de eerste Anton Wachterprijs in ontvangst neemt.

Kortom er viel veel te genieten en te beluisteren. Vooral omdat Kellendonk als schrijver door verschillende voorgangers gekarakteriseerd werd op een wijze die doet vermoeden met een geestverwant van Vestdijk van doen te hebben. Maar dat wordt juist in de biografie sterk betwijfeld. Op het eerste gezicht nogal vlotjes. Eerst de kloeke biografie maar eens nader bestuderen.

WvW, 1 oktober 2018

In navolging van het Britse weekblad The Times Literary Supplement, dat begin juli 2018 een interactieve kaart publiceerde met Britse schrijvershuizen, komt De Groene Amsterdammer met een eigen, Nederlandse variant. Die door Nederlandse literatuurliefhebbers kan worden aangevuld.
Onze hoofdredacteur Wilbert van Walstijn heeft hierop een reactie gegeven om ook Vestdijk in kaart te brengen: brief-naar-Nieuwenhuis-schrijvershuizen  (pdf-bestand).

HT, 24 september 2018