Vestdijkkring

De in 1947 verschenen roman Rolien en Ralien van Josepha Mendels (1902-1995) is opnieuw uitgegeven. Haar debuut trok destijds de aandacht en ook nu. Hannah van Wieringen besprak de roman in de NRC (12.01.’18): ‘Ralien ziet en zegt wat Rolien verzwijgt’.
De jonge hoofdpersoon Rolien leeft met een beschouwende versie van zichzelf die de naam Ralien draagt. Het is een tweede, maar afstandelijke, toornige en vervaarlijke ik. Soms zijn de reacties van het jonge meisje Rolien moeilijk te begrijpen, omdat dan iets van haar ‘schaduw’ Ralien naar buiten komt. Er is sprake van verwarring en verdeeldheid.
De ontvangst van de roman was in 1947 gunstig. Ook Vestdijk besprak de roman in ‘Roman van de ontragische persoonsverdubbeling’ (Het Parool, 5-07-1947). Hannah van Wieringen citeert hem uitvoerig, maar is het niet met hem eens. Vestdijk ziet een ziektegeschiedenis. Hij omschrijft Rolien als ‘een suïcidaal door schizofrenie geteisterd, noodlottig eindigend meisje.’ Aanwijzing daarvoor is de zinsnede: ‘ Dan heeft zij verder langs het water gelopen en niemand heeft haar ooit meer teruggezien.´ Vestdijk zag zelfmoord, maar Van Wieringen meent dat het meisje ‘is opgegaan in het verhaal dat je zojuist uitlas.’ Het toont ons ‘de wordingsgeschiedenis van een schrijver’.

WvW, 15 januari 2018

Peter Buwalda die debuteerde met Bonita Avenue bevestigt in de Volkskrant (5 januari) de komst van een trilogie. De titel is niet bekend, maar het eerste deel moet op 23 september verschijnen, precies acht jaar nadat zijn debuut roman verscheen. De andere delen van de trilogie zullen twee tot vijf jaar daarna gaan verschijnen.

Voor Bonita Avenue kreeg Buwalda onder meer de Anton Wachterprijs en in een gesprek met Wim Hazeu tijdens het symposium van de Vestdijkkring over ‘De kracht van het voorbeeld’ onthulde Peter Buwalda graag in de voetsporen van Vestdijk te willen treden. Hij had met name ‘bewondering voor Vestdijks volle zinnen.’ Hij had ook een tip: lees vooral Vijf vadem diep van Vestdijk.

WvW, 5 januari 2018

In het kader van Leeuwarden Culturele Hoofdstad brengt Jankobus Seunnenga een integrale vertolking uit van Fabels met kleurkrijt. Deze dichtbundel van Vestdijk verscheen tachtig jaar geleden. De dichtbundel bevat 15 gedichten met thema´s uit de natuur. Ook Dick Vestdijk werkt mee aan de uit te brengen cd. De zoon van Vestdijk zingt een van de gedichten en speelt viool of gitaar. Seunnenga heeft al vaker gedichten van Vestdijk op muziek gezet en gaat met zijn nieuwste cd op tournee door Friesland.  Hij treedt o.a. op tijdens de uitreiking van de volgende Anton Wachterprijs op tien november in Harlingen.

Data:

25 Januari – Burgum – bibliotheek (avond)
26 Januari – Omrop Fryslân – Noardewyn (middag)
28 Januari – Sibrandahus – Kloosterkapel – CD-Presentatie (middag)
04 Februari – Leeuwarden – Historisch Centrum Leeuwarden (HCL) (14.00)
09 Februari – Harlingen – Bilbliotheek (avond)
10 Februari – Drachten – Café Marktzicht
23 Februari – Ee – Dream project studios (avond)
04 Maart – Balk – Podium Gorter (middag)
10 November – Harlingen – Grote Kerk, uitreiking Anton Wachter Prijs (middag)

(Zie ook het bericht hierover van 30 november 2017).

WvW, 5 januari 2018

De dichter Tonnus Oosterhoff, winnaar van P.C. Hooftprijs 2012, spreekt over ´De kast die mij vormde´ in ´Letter en Geest´ (Trouw, 16-12). De dichter heeft het over de boekenkast waarin ten dele de boekruggen te zien zijn van de boeken die hem gevormd hebben. Hij geeft hiervan een uitvoerige opsomming, waarin ook Vestdijks Ivoren Wachters is opgenomen. Het aardige is dat op de begeleidende foto, gemaakt door Lian Oosterhoff in de boekenkast nog drie andere titels van Vestdijk staan die hij niet vermeld: Iersche nachten, De ziener, en De hôtelier doet niet meer mee, en zelfs nog een maar waarvan de titel onleesbaar is.

Vooral de expliciet vermelde boeken bepaalden het zicht van Oosterhoff op de wereld, want ‘de mens is niet geboren met mentale facetogen, niet in staat tot het ontwikkelen van talloze perspectieven.’ Zulke ogen zouden ‘goed te gebruiken zijn in deze tijd’.

WvW, 16 december 2017

In het Centraal Museum te Utrecht vindt op dit moment een overzichtstentoonstelling plaats van Pyke Koch (1901-1991), een schilder met een niet al te groot, maar overzichtelijk oeuvre. Hoewel hij minutieus realistisch schildert, bewegen zijn schilderijen zich steeds tussen droom en werkelijkheid: hij is een belangrijke vertegenwoordiger van het magisch realisme zoals zich dat in de Nederland heeft ontwikkeld. Vooral zijn portretten van vervaarlijke vrouwen baarden opzien. Na de oorlog mocht Koch een jaar niet exposeren vanwege zijn bewondering voor Mussolini en diens fascisme. Kenners beweren dat de zwarte band om het zelfportret daar een duiding van is (Mussolini’s zwarthemden).

Vestdijk ontmoet in zijn Utrechtse periode (1935-1936) Pyke Koch in een kring van kunstenaars waarvan  ook Cola Dedrot, Jan Engelman, Martinus Nijhoff, Adriaan Roland Holst en Gerard Rietveld deel uitmaken. Vestdijk is bezig met zijn Het vijfde zegel. Hij bezoekt op de Oude Gracht Pyke Koch als object van studie in zijn atelier om hem aan het werk te zien. Hoe gaat een schilder te werk? Vestdijk heeft die kennis nodig voor zijn hoofdpersoon El Greco. Ook later komt Vestdijk Koch tegen omdat zij een gezamenlijke kennis en omgang hebben met de adellijke Kinny Schuurbecque Boeye.  Zij stond model voor Emy op wie de schilder Wegener verliefd wordt in De schandalen; na te lezen bij Wim Hazeu.

De tentoonstelling loopt t/m 18 maart.

WvW, 4 december 2017