Vestdijkkring

 
Romans gingen voor Vestdijk pas spelen door de illustraties die hij in zijn kinderboeken zag. Deze bekentenis van Vestdijk in een essay vormde het aanknopingspunt voor de tijdelijke tentoonstelling Kinderboeken van Vestdijk die op 29 oktober j.l. te zien was in de Vestdijkzaal van de Openbare Bibliotheek te Amsterdam. Vooral in zijn oerroman Kind tusschen vier vrouwen  komen de kinderboeken die de jonge Simon Vestdijk, alias Anton Wachter las uitvoerig aan bod. En het zijn dan veelal de illustraties die de aandacht van Anton hebben getrokken. Zo noemt hij de tekeningen van Doré in Vertellingen van Moeder de Gans ‘sprookjes in zich zelf’. Mieke Vestdijk gaf de originele kinderboeken van Simon/Anton speciaal voor deze gelegenheid in bruikleen.

WvW, 30 oktober 2011

De tekst behorende bij de tijdelijke tentoonstelling, met getoonde illustraties in verkleinde vorm, is hier te downloaden De diavoorstelling van de afbeeldingen uit de kinderboeken van Vestdijk is te downloaden hier als pdf-bestand (grootte 51 MB). Ook staan deze afbeeldingen (in maximale resolutie) op de beeldbank.

Meer foto’s gemaakt op het symposium vindt u in deze serie .
HT, 31 oktober 2011

 
Buwalda put inspiratie uit Vestdijk maar (nog) niet uit de uitgesproken misdaadroman die Vestdijk schreef De onmogelijke moord. Van beïnvloeding langs die weg op zijn eigen misdaadroman Bonita Avenue kan dus geen sprake zijn, zoals verondersteld werd. Dit bleek tijdens het symposium De kracht van het voorbeeld op zaterdag 29 oktober in de Openbare bibliotheek te Amsterdam. In een
 levendig gesprek met Vestdijkbiograaf Wim Hazeu sprak Peter Buwalda openhartig over zijn inspiratie door Vestdijk. Inspiratie die overigens ook kan worden ingegeven door af te wijken van het voorbeeld. Zo heeft de auteur gekeken naar De redding van Fré Bolderhey. Dat leerde hem dat gekte beter niet door het hele boek heen kan spelen. Dan gaat het zieke personage tegenstaan en dat leidt tot ‘inflatie van het ziektebeeld’. Daarom wilde Buwalda de psychotische Aaron in zijn eigen roman kort houden.
Buwalda bewondert vooral de ‘volheid’ van de taal van Vestdijk, waarmee hij zo’n eigen atmosfeer weet te scheppen.

WvW, 30 oktober 2011

 
Vestdijk heeft bij herhaling aangegeven dat het lezen van de romancyclus A la recherche du temps perdu van Marcel Proust van betekenis is geweest voor zijn eigen schrijverschap. Vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw heeft hij zich ingespannen om Prousts roman voor het voetlicht te brengen. Dat zei dr. Sabine van Wesemael, docent moderne Franse letterkunde, aan de UVA tijdens het symposium De kracht van het voorbeeld.  Dit symposium was een gezamenlijk initiatief van de Vestdijkkring, de Nederlandse Proust Vereniging en de Openbare bibliotheek Amsterdam.
Vestdijk schreef recensies, kritieken, een viertal diepgravende essays voor Maatstaf in de jaren zestig, die later zijn opgenomen in Gallische facetten. Hij verwerkte verwijzingen naar de Recherche in zijn aanzet tot een proefschrift Het wezen van de angst en laat Anton in De laatste kans een aantal deeltjes Proust lezen. Zowel in de jaren dertig als na de Tweede Wereldoorlog ontpopt Vestdijk zich als een vurig pleitbezorger van de Recherche en stelt alles in het werk om aanvallen op Proust te pareren; de standpunten die hij daarbij naar voren brengt zijn vaak zeer eigenzinnig en getuigen van een opmerkelijk groot inzicht. Vestdijk heeft een belangrijke rol gespeeld in de Nederlandse Proustkritiek. M aar, de analyses van Vestdijk tonen eveneens aan dat literaire kritiek zoals zo vaak, functioneert als reflectie op de eigen schrijversproblematiek. De doorwerking van de Recherche in het werk van Vestdijk komt sterk naar voren in zijn Kind tussen vier vrouwen.
De inleiding van Sabine van Wesemael zal in het voorjaar van 2012 als artikel verschijnen in de Vestdijkkroniek.

WvW, 30 oktober 2011

Het interview van Wim Hazeu met Sabine van Wesemael (PDF-bestand)