Vestdijkkring

Het is zondag, 27 december 2014. In het t.v.-programma Buitenhof zegt ‘s middags de interviewer tegen biograaf Cees Fasseur (Wilhelmina; Juliana en Bernhard; Gerbrandy) dat hij toch wel een voyeur is in zijn werk. Fasseur antwoordt: Noem me liever een ziener, naar De ziener, een roman van Vestdijk. Die avond leest voor de televisie Vestdijk in het programma Dode Dichters Almanak zijn bekende gedicht ‘De uiterste seconde’ voor, dat hij in de oorlog in het gijzelaarskamp schreef en opdroeg aan Ans Koster. (zie Uitzending Gemist). Tweemaal Vestdijk op de televisie op zomaar een zondag…

WH, 30 december 2014

Verschenen: Boekbespreking van Een huisbewaarder van Vestdijk in het Lexicon van Literaire Werken, 104-nov ’14 door Rudi van der Paardt

WvW, 28 december 2014

Heeft u wel eens nagedacht met welke romanfiguur u het liefst oudejaar zou willen vieren? Vestdijk deed dat, daartoe uitgenodigd door Het Vrije Volk. Zijn antwoord stond in die krant op 31 december 1957. Vestdijk: ‘In elk geval niet met een van mijn eigen romanfiguren, al is daarbij de kunne van beslissende betekenis.’ Even overweegt hij ‘Natasja Philippowna, Clawdia Chauchat, Eline Vere, Corrie Scheendert en (of) mrs. Marion Bloom’, maar Vestdijk vreest dat u hem ‘niet zou geloven of van sentimentaliteit (zou) betichten.’ Hij werpt ‘het roer dus om’, en noemt dan Arthur Ducroo. ‘Met dien verstande, dat ik zou willen, dat E. du Perron, wiens alter ego dit is, nog in leven zou zijn.’

WvW, 28 december 2014

Bijzondere lezing door prof. dr. Saskia de Bodt, georganiseerd door SPUI25 in samenwerking met de Illustere School. Op 22 januari 2015 op Spui 25, Amsterdam. Voor meer informatie, zie de website https://www.spui25.nl.

KM, 20 december 2014

Bij uitgeverij Van Oorschot verscheen in een beeldschone uitgave een nieuwe bloemlezing uit het werk van Annie M.G. Schmidt, met als titel Die van die van u. De opzet is origineel: kinderversjes en gedichten en voor volwassenen wisselen elkaar af. In het gedicht De snob dankt de dichteres de hemel dat zij “niveau” heeft en zich daardoor onderscheidt van anderen. De vijfde strofe luidt:

Voor ik iets mooi vind, kijk ik om me heen,

Ik laat me niet ontroeren voor het safe is.

Vindt Simon Vestdijk het ook mooi? O, neen?

Dan weet ik dus al zeker dat het scheef is.

Het gedicht eindigt met de constatering: “Ik zou zo graag eens Hollands glorie lezen… maar mijn niveau laat dat volstrekt niet toe, dus moet het maar weer Joyce of Huxley wezen.”

FH, 17 december 2014