Vestdijkkring

En dat is nu mogelijk, want de gemeente wil graag dat burgers aan wel 1333 bruggen een naam geven. Bruggen die nu alleen een nummer hebben.
De procedure is als volgt:
Ga naar: www.amsterdam.nl/bruggen
Amsterdammers mogen 1334 naamloze bruggen vernoemen
Amsterdam telt in totaal 1680 bruggen. Daarvan hebben er 346 nu een officiële naam. De overige 1334 bruggen hebben nog geen officiële naam en kunnen dus worden vernoemd naar Amsterdammers die veel hebben betekend voor de stad, of naar andere bijzondere mensen. Daarnaast wil de gemeente graag dat alle bruggen een officiële naam krijgen. Want we willen zeker weten dat we het over dezelfde brug hebben als we met elkaar communiceren.
• Amsterdammers mogen 1334 naamloze bruggen vernoemen
• Aanvraagformulier naamgeving bruggen
• Overzicht van alle bruggen met en zonder naam op bruggenvanamsterdam.nl

Als je zin en tijd hebt, kun je alle bruggen die naamloos zijn nalopen. Maar ik heb een voorstel:
Laten we brug 180 kiezen en deze herbenoemen tot Simon Vestdijkbrug.
Vestdijk woonde op Jacob van Lennepstraat 19 van 1919 tot 1921. De dichtstbijzijnde brug loopt van de Jacob van Lennepstraat over de Da Costagracht.

Klik het Aanvraagformulier naamgeving bruggen aan en vul je gegevens in. Het zou kunnen dat alleen Amsterdammers mee mogen doen, maar dat is uit te proberen.
Op het aanvraagformulier moet een kaartje van het gebied worden meegestuurd. Dit is het kaartje:

Ben je het eens met mijn voorstel? Dan aan de slag en geef Vestdijk een brug.
Veel succes.
Met goede groet,

Kees Meekel

KM, 21 september 2016

Op zaterdag 10 september openbaarde zich een bijna Vestdijkiaanse paradox tussen twee inleiders, een man en een vrouw, die in de Openbare Bibliotheek spraken bij de presentatie van de nieuwe bundel Gepassioneerd wikken en wegen; essays en kritieken van S. Vestdijk.

Vol lof was de uit Estland afkomstige schrijfster Sana Valiulina. Haar bewondering voor Vestdijk gaat zelfs zo ver dat zij haar favoriete verhaal De oubliette in het Russisch vertaalde. Hierin offert de machthebber Hugo levens om zelf de staat van onsterfelijkheid te bereiken. Sana Valiulina herkende in hem onmiddellijk een Stalin-figuur, een machthebber bij uitstek. Meer nog: voor haar is Vestdijk ‘een Russische schrijver met zijn diep filosofische vragen’. In Vestdijk ziet zij een ‘klassieke schrijver’ omdat hij tot de auteurs behoort die ’in elk willekeurig tijdperk ons iets te zeggen heeft.’

Hoe anders kijkt Daniël Rovers tegen Vestdijk aan. Voor hem bestaat het oeuvre van Vestdijk eigenlijk maar uit één roman: Terug tot Ina Damman, waarin de ontluikende liefde zo machtig aanwezig is. In ander werk van Vestdijk stoort Rovers zich nogal aan de ongelijkwaardigheid, de veelal ongelijke verdeling van macht tussen man en vrouw. Vestdijk schreef naar zijn smaak, vooral ‘jongensboeken’. Het verschijnen van de bloemlezing met verspreide essays bracht Daniël Rovers een bekend opstel in herinnering van Kees Verheul, waarin hij de literaire smaak van Vestdijk als ‘zijn grootste talent’ aanwijst. Rovers waardeert Vestdijks ‘scherpte, eerlijkheid en eruditie’ die uit zijn kritieken blijkt.

De tegenstelling tussen beide schrijvers werd verzoenend overbrugd door het optreden van Dick Vestdijk die een toelichting gaf op een door hem samengestelde expositie uit de enorme collectie grammofoonplaten van Vestdijk, tot 15 oktober op de vierde verdieping te zien in de Centrale OBA. Nu het huis in Doorn verlaten is en een andere bestemming krijgt zoekt de familie Vestdijk een goed onderkomen voor de unieke platencollectie. Van een van de platen, een Sondisko opname met muziek van de componist Herman Mulder, neef van Vestdijk, liet hij een geluidfragment horen. Muziek verbroedert… maar bij de het drankje achteraf ging het vooral over krachtige vrouwen in enkele romans van Vestdijk: De nadagen van Pilatus, Rumeiland en Een alpenroman.

WvW, 11 september 2016

Op de website De bibliotheek / Literatuurplein verscheen op 13 september  een bespreking van de nieuwe bloemlezing door Jef van Gool.

Een link naar een serie foto’s van de presentatie in OBA op 10 september 2016 van de nieuwe bloemlezing Gepassioneerd wikken en wegen – Verspreide essays en kritieken, met foto’s van de tentoonstelling in OBA van een selectie platenhoezen uit de collectie van Vestdijk.

HT, 10 september 2016

Hoewel Vestdijk geregeld essays en kritieken heeft gebundeld, werd een groot deel van zijn kritisch en beschouwend werk nooit herdrukt. Het materiaal waaruit hij kon putten was te omvangrijk.
In deze bloemlezing zijn alleen ongebundelde essays en kritieken van Vestdijk opgenomen. Muziekessays en astrologische opstellen zijn buiten beschouwing gelaten. De meer algemene beschouwingen zijn gekozen met het oog op het inzicht dat zij bieden in opvattingen van Vestdijk over bepaalde culturele vraagstukken of in zijn tijd belangrijke maatschappelijke kwesties. Het is vooral met dit soort beschouwingen dat Vestdijk zijn reputatie als belangrijk essayist vestigde. Ze zijn ook dikwijls typerend voor de periode waarin het essay werd geschreven.
Voor de literaire kritieken zijn stukken gekozen over binnen- en buitenlandse auteurs die nog altijd worden gelezen. Zij markeren bovendien Vestdijks positie in de naoorlogse literaire geschiedenis. Als een van de weinigen had hij oog voor het nieuwe talent dat hij onbevooroordeeld en zonder de toen geldende fatsoensnormen tegemoet trad.
Ten slotte zijn enkele essays opgenomen waarnaar geregeld is verwezen. Door opname in deze bundel zijn ze gemakkelijker te raadplegen.
Over Vestdijks essays en kritieken is veel geschreven. Als kenmerken van zijn beschouwend werk worden genoemd: de dialectische betoogtrant, waarin tegenstellingen worden opgeheven; een voorkeur voor een dilettantistisch en anti-specialistisch uitgangspunt en daardoor een speculatieve opzet. In Vestdijks eigen woorden een vorm van Gepassioneerd wikken en wegen.

Verschijnt op 10 september 2016 in de PROMINENT-reeks
www.uitgeverijprominent.nl
ISBN 978-94-92395-07-8
340 pagina’s
Prijs: € 14,50

Bloemlezing uit de verspreide essays van Simon Vestdijk

Zaterdag 10 september 2016 – 15.00 uur

Centrale Bibliotheek Amsterdam – Oosterdokskade – Vestdijkzaal

Naast romancier en dichter was Simon Vestdijk een begenadigd en bewonderd essayist. Hoewel er tal van essays zelfstandig en gebundeld zijn verschenen is een aantal belangwekkende “verspreide essays” tot op heden niet gebundeld.

In deze leemte voorziet de nieuwe bundel die een prachtige ingang vormt op dit belangrijke onderdeel van het werk van Simon Vestdijk.

De bundel verschijnt bij uitgeverij Prominent en zal op zaterdag 10 september feestelijk worden gepresenteerd in de Vestdijkzaal van de Openbare Bibliotheek Amsterdam.
H.T.M. van Vliet, Wilbert van Walstijn en Flip Hammann tekenen voor de bloemlezing.

Het programma ziet er als volgt uit:

• 15.00 uur – Welkom door Hans van Velzen – voorzitter van de Vestdijkkring
• 15.05 uur – Toelichting op de bezorging van de bloemlezing door Dick van Vliet
• 15.20 uur – “Ken uw klassieken”
  Schrijfster Sana Valiulina geeft haar reactie op de bundel
• 15.35 uur – De platenkast van Simon Vestdijk
  Dick Vestdijk vertelt over de platencollectie van zijn vader en laat een aantal fragmenten horen.
  In de OBA is een kleine tentoonstelling te zien van de originele platenhoezen uit de enorme verzameling van Simon Vestdijk.
• 15.50 uur – “Schrijvers die nog maar namen lijken”
  Auteur Daniel Rovers geeft reactie op de bundel in het licht van de rol van Simon Vestdijk in de literaire overlevering.
• 16.05 uur – Overhandiging van het eerste exemplaar van “Gepassioneerd wikken en wegen” aan Job Cohen, voorzitter van de Raad van Toezicht van de Openbare Bibliotheek Amsterdam.
• 16.15 uur – Afsluiting met aansluitend een drankje en de gelegenheid om de bundel aan te schaffen en de tentoonstelling van de platencollectie van Simon Vestdijk te bezichtigen.

HvV, 5 juli 2016 (afbeelding vernieuwd 19 juli 2016)