Vestdijkkring

Op zaterdag 13 november 2021 van 14.00 tot 16.30 uur in de Openbare Bibliotheek Amsterdam organiseert de Vestdijkkring het symposium Simon Vestdijk als brievenschrijver.

Het programma is als volgt:

Locatie: Theaterzaal Openbare Bibliotheek Amsterdam
Oosterdokkade 143 (7^e etage)

• Wim Hazeu, woord van welkom
• Wilbert van Walstijn, Simon Vestdijk als brievenschrijver
• Jan van der Vegt, brieven van Vestdijk aan A. Roland Holst
• Muzikaal intermezzo: Paula Bär-Giese speelt Lyrische Stücke van Edvard Grieg
• Nico Keuning, de correspondentie tussen Simon Vestdijk en Willem Brakman
• Maaike Meijer, de correspondentie tussen Simon Vestdijk en M. Vasalis
• Hans van Velzen, afsluiting

Wim Hazeu is lid van het bestuur van de Vestdijkkring en biograaf van Vestdijk
Wilbert van Walstijn is oud-hoofdredacteur van de Vestdijkkroniek
Jan van der Vegt is biograaf van A. Roland Holst
Paula Bär-Giese is pianiste en zangeres
Nico Keuning is biograaf van Willem Brakman
Maaike Meijer is biograaf van M. Vasalis

Toegang vrij voor leden van de Vestdijkkring; voor OBA-leden en studenten op vertoon van hun studentenkaart €5,-; voor overige belangstellenden €10,-.

Inloop vanaf 13.30. Er is een boekenkraam met een collectie Vestdijkboeken.

Drs. A. G (Ton) van Rijn heeft, zoals u in zijn artikel in Vestdijkkroniek 137 kunt lezen, alle nooit herdrukte bijdragen van Vestdijk vanaf 1918 aan kranten en tijdschriften die nooit herdrukt zijn, verzameld en gedigitaliseerd. Dat was een enorm karwei (426 stuks) en onderzoekers kunnen er hun voordeel mee doen. Dan moeten die natuurlijk wel weten tot wie ze zich moeten richten.

Helaas is zijn e-mailadres weggevallen onder de tekst. Dat moet zijn: trn@ziggo.nl

WvW, 16 augustus 2021

Kort voor zijn tachtigste verjaardag is de dichter en essayist Remco Ekkers plotseling overleden. Het laatste directe contact dat ik met hem had was voor zijn bijdrage aan het herdenkingsnummer van de Vestdijkkroniek #137 dat in maart is verschenen. Deze aflevering staat in het teken van de vijftigste sterfdag van Vestdijk. Remco was bewonderaar van (de dichter) Vestdijk. Hij publiceerde regelmatig over hem en had de afgelopen jaren als vaste gast een ‘dichtcolumn’ in de Vestdijkkroniek, waarin hij naar eigen keuze een gedicht van Vestdijk besprak. Toch stond hij open voor wensen. Zo vroeg ik hem voor het herdenkingsnummer Vestdijks meest bekende, meest gebloemleesde gedicht De uiterste seconde te bespreken. Dat deed hij op zijn eigen verrassende wijze. Hij schreef: ‘Het is zeker dat De uiterste seconde mij heeft geïnspireerd in het gedicht Dood. Er kan gesproken worden van een tegendicht.’ Het verscheen in zijn dichtbundel De vrouw met de zwaarden. Evenals Vestdijk denkt Remco hier na over de dood, over zijn dood…

DOOD

Ik zal mijn dood niet zien
in de laatste seconde
als mijn lichaam neerblijft.
Ik zal niet weten hoe kracht

van het liggen naar
het dromen wegdrijft.
Ik zal niet zijn die ik was
als de dood mij leegdroomt

En tot de laatste leden stijft.
Maar dit verwart mij het meest:
Het oog dat nu nog leest, zag
Nooit de hand die nu schrijft.

Remco, dank voor je fijne samenwerking en rust in vrede.

Wilbert van Walstijn, 5 juni 2021

Het bestuur van de Vestdijkkring kwam vandaag bijeen op de begraafplaats Nieuw EykenDuynen in Den Haag om op de 50-jarige sterfdag van Simon Vestdijk een krans te leggen op zijn grafsteen. Het lint van de krans droeg als opschrift ‘Schrijven en leven vallen voor mij samen’ .

Voorzitter Hans van Velzen benadrukte het belang van Vestdijk als grootste Nederlandse schrijver van de vorige eeuw. Roel Jonker las twee gedichten voor. Tenslotte citeerde Wim Hazeu uit de biografie een beschrijving van de begrafenis op 26 maart 1971.

Een video van de bijeenkomst is te zien op YouTube.

HT, 23 maart 2021

50 jaar geleden heeft Thanatos u aan banden gelegd. Geen enkel Bericht uit het hiernamaals heb ik nadien vernomen. Hoe is het daar? Apollinisch of Dionysisch? Of is de dood Het genadeschot waardoor alle Mnemosyne in de bergen verdwijnt? Herinnert u zich uw schrijverschap dat u in leven voldoening schonk, meer dan verdriet door kritiek, die er altijd ook was! Leslezers hebben u steeds bezocht. De hoogste eer, de Nobelprijs, is u onthouden, maar bij uw overlijden was er veel lof.

Terug tot Ina Damman wilde u steeds gaan, hiermee De laatste kans verspelend. Als Kind tussen vier vrouwen viel het moeilijk goede Vrouwendienst te leren: u werd een Narcissus op vrijersvoeten. Koos immer voor Strijd en vlucht op papier, maar stuitte op Het eeuwige telaat. Zocht ter heling naarstig naar Het wezen van de angst, sprak u uit over De toekomst der religie. Zag die vooral bij de Keurtroepen van Euterpe.

Ik herlees u, maar knagend achtervolgt mij uw grafdicht: ’t antwoord op elk raadsel in de tijd d’eendre oplossing: vergank’lijkheid…

Zie ik verkeerd? Dan weet ik zeker: U bent een raadsel… een Gestalte tegenover mij. Ook daarom lees ik door!

Wilbert van Walstijn, 23 maart 2021