Drs. A. G (Ton) van Rijn heeft, zoals u in zijn artikel in Vestdijkkroniek 137 kunt lezen, alle nooit herdrukte bijdragen van Vestdijk vanaf 1918 aan kranten en tijdschriften die nooit herdrukt zijn, verzameld en gedigitaliseerd. Dat was een enorm karwei (426 stuks) en onderzoekers kunnen er hun voordeel mee doen. Dan moeten die natuurlijk wel weten tot wie ze zich moeten richten.
Helaas is zijn e-mailadres weggevallen onder de tekst. Dat moet zijn: trn@ziggo.nl
WvW, 16 augustus 2021
Kort voor zijn tachtigste verjaardag is de dichter en essayist Remco Ekkers plotseling overleden. Het laatste directe contact dat ik met hem had was voor zijn bijdrage aan het herdenkingsnummer van de Vestdijkkroniek #137 dat in maart is verschenen. Deze aflevering staat in het teken van de vijftigste sterfdag van Vestdijk. Remco was bewonderaar van (de dichter) Vestdijk. Hij publiceerde regelmatig over hem en had de afgelopen jaren als vaste gast een ‘dichtcolumn’ in de Vestdijkkroniek, waarin hij naar eigen keuze een gedicht van Vestdijk besprak. Toch stond hij open voor wensen. Zo vroeg ik hem voor het herdenkingsnummer Vestdijks meest bekende, meest gebloemleesde gedicht De uiterste seconde te bespreken. Dat deed hij op zijn eigen verrassende wijze. Hij schreef: ‘Het is zeker dat De uiterste seconde mij heeft geïnspireerd in het gedicht Dood. Er kan gesproken worden van een tegendicht.’ Het verscheen in zijn dichtbundel De vrouw met de zwaarden. Evenals Vestdijk denkt Remco hier na over de dood, over zijn dood…
DOOD
Ik zal mijn dood niet zien
in de laatste seconde
als mijn lichaam neerblijft.
Ik zal niet weten hoe kracht
van het liggen naar
het dromen wegdrijft.
Ik zal niet zijn die ik was
als de dood mij leegdroomt
En tot de laatste leden stijft.
Maar dit verwart mij het meest:
Het oog dat nu nog leest, zag
Nooit de hand die nu schrijft.
Remco, dank voor je fijne samenwerking en rust in vrede.
Wilbert van Walstijn, 5 juni 2021
Het bestuur van de Vestdijkkring kwam vandaag bijeen op de begraafplaats Nieuw EykenDuynen in Den Haag om op de 50-jarige sterfdag van Simon Vestdijk een krans te leggen op zijn grafsteen. Het lint van de krans droeg als opschrift ‘Schrijven en leven vallen voor mij samen’ .
Voorzitter Hans van Velzen benadrukte het belang van Vestdijk als grootste Nederlandse schrijver van de vorige eeuw. Roel Jonker las twee gedichten voor. Tenslotte citeerde Wim Hazeu uit de biografie een beschrijving van de begrafenis op 26 maart 1971.
Een video van de bijeenkomst is te zien op YouTube.
HT, 23 maart 2021
50 jaar geleden heeft Thanatos u aan banden gelegd. Geen enkel Bericht uit het hiernamaals heb ik nadien vernomen. Hoe is het daar? Apollinisch of Dionysisch? Of is de dood Het genadeschot waardoor alle Mnemosyne in de bergen verdwijnt? Herinnert u zich uw schrijverschap dat u in leven voldoening schonk, meer dan verdriet door kritiek, die er altijd ook was! Leslezers hebben u steeds bezocht. De hoogste eer, de Nobelprijs, is u onthouden, maar bij uw overlijden was er veel lof.
Terug tot Ina Damman wilde u steeds gaan, hiermee De laatste kans verspelend. Als Kind tussen vier vrouwen viel het moeilijk goede Vrouwendienst te leren: u werd een Narcissus op vrijersvoeten. Koos immer voor Strijd en vlucht op papier, maar stuitte op Het eeuwige telaat. Zocht ter heling naarstig naar Het wezen van de angst, sprak u uit over De toekomst der religie. Zag die vooral bij de Keurtroepen van Euterpe.
Ik herlees u, maar knagend achtervolgt mij uw grafdicht: ’t antwoord op elk raadsel in de tijd d’eendre oplossing: vergank’lijkheid…
Zie ik verkeerd? Dan weet ik zeker: U bent een raadsel… een Gestalte tegenover mij. Ook daarom lees ik door!
Wilbert van Walstijn, 23 maart 2021
De algemene ledenvergadering vindt plaats op 27 maart om 14.00 uur als videovergadering via Zoom.
Hieronder vindt u alle stukken voor deze vergadering in pdf-formaat.
RJ/HT, 5 maart 2021
VK agenda ledenvergadering 27 maart 2021
VK verslag ledenvergadering 17 oktober 2020