Als Marja Pruis in De Groene Amsterdammer van 29 januari 2015 de angst moet uitleggen die de columniste Renate Rubinstein voelde, wanneer zij dacht aan de kritiek op haar persoon en werk in een volgend nummer van het studentenblad Propria Cures, schrijft zij: ‘Pas als ze alleen is, slaat de angst toe: ijskoud, wurgend, niet aflatend. In een luttele drie pagina’s [in Niets te verliezen en toch bang] roept ze iets op waarvoor Vestdijk in diens Het wezen van de angst zo’n driehónderd pagina’s nodig had. Al slaat die vergelijking natuurlijk nergens op.’ Dat laatste mag misschien zo zijn, maar toch is het goed dat op Vestdijks inventariserende en niet verouderde studie over de angst wordt gewezen.
WH, 1 februari 2015