Vestdijkkring

Schrijver A.F.Th. wordt 12 november 65 jaar. Sir Edmund staat er voorafgaand uitvoerig bij stil in aflevering 32. Volgens Bert Wagendorp komt Van der Heijden de eer toe dat hij definitief een einde heeft gemaakt aan het zuinige en kale credo in de Nederlandse literatuur: ‘Lang is in de Nederlandstalige literatuur de kaalheid bewierookt, met Nescio en Elschot als sprekende voorbeelden. Wagendorp herinnert zich dat aankomende Neerlandici op de universiteiten leerden ‘dat uitbundigheid en vertelplezier overduidelijke tekenen van zwakte waren.’ Dat inzicht gaven zij door wanneer ze voor de klas stonden, al waren er uitzonderingen: ‘de oude Couperus, Claus, Hermans in sommige van zijn oudere romans, Vestdijk.’ Met zijn 1298 pagina’s tellende nieuwe roman Kwaadschiks steekt A.F.Th. ‘nog eens zijn middelvinger op naar de strenge ouderlingen.’

WvW, 6 november 2016

Op 23 oktober is in Assen de databank geopend met de namen van bijna 9000 vondelingen en weeskinderen uit de kinderkolonie Veenhuizen. De kolonie is in 1824 gestart. Het werd een groot kinderdorp, zo maakte het Drents Archief bekend. Vanaf nu kunnen de namen van alle vondelingen en wezen digitaal worden bekeken op de website van het Drents Archief. Eén van de vondelingen in Veenhuizen was de overgrootvader van Dick Vestdijk, de zoon van Simon Vestdijk. Zijn overgrootvader (geboren op 00-00-1828) werd op 2 jarige leeftijd gevonden in Haarlem op de hoek van de Oostvest en de Dijkstraat. Hij was van 3 augustus 1837 tot 10 december 1839 bewoner van de kinderkolonie.

In het radioprogramma Met het oog op morgen werd aan de vooravond van de ingebruikstelling van de databank aan Dick Vestdijk gevraagd of het verhaal van zijn overgrootvader in de familie bekend was. Hij kon dat bevestigen, maar  zei wel dat over de eerste periode tot aan zijn 16de jaar er heel weinig bekend was over zijn overgrootvader. Daar is nu aanvulling op gekomen.

WvW, 24 oktober 2016

En weer ging de Nobelprijs voor Literatuur niet naar een Nederlander. Hanneke Eggels besprak 18 jaar boeken van winnaars van de Nobelprijs en denkt te weten waaraan dat ligt. In NRC (10 okt.) stelt zij dat Nobelwaardige schrijvers voldoen aan de ‘sleutelfactor’ en dat is ‘moed’. Volgens Eggels ‘hebben Nederlandse schrijvers de moed niet om zaken van werkelijk belang aan de kaak te stellen.’ Zij ziet ‘De prijs gaat doorgaans naar schrijvers (gaan) die politiek en religieus schurende standpunten innemen.’ Eggels wijst daarbij op de premisse van Alfred Nobel dat de prijs bestemd moet zijn ‘voor het opmerkelijkste werk met een idealistische trend.’ Nobelprijswinnaars ‘verweren zich tegen regime of dogma’. Er zijn geen schrijvers hier die daaraan voldoen. Zij zijn in de ogen van Eggels ‘net stadskatten, ze vangen geen muizen, omdat ze gevoerd worden met reis- en werkbeurzen, de kattenbrokjes van het Letterenfonds.’
Och, hadden Vestdijk en Hermans maar minder van katten gehouden, en Nooteboom? Die moet minder reizen!

WvW, 13 oktober 2016