Een link naar een serie foto’s van de presentatie in OBA op 10 september 2016 van de nieuwe bloemlezing Gepassioneerd wikken en wegen – Verspreide essays en kritieken, met foto’s van de tentoonstelling in OBA van een selectie platenhoezen uit de collectie van Vestdijk.
HT, 10 september 2016
Eén jaar geleden, op 8 september maakte Joost Zwagerman een einde aan zijn leven. De schok was groot. Christiaan Weijts herdenkt deze gebeurtenis in zijn artikel voor Het Literatuurmuseum. Bijzonder is dat Weijts al in de titel een verwijzing opneemt naar Vestdijk, de schrijver die bij Zwagerman in hoog aanzien stond: De ivoren wachters van Joost Zwagerman. Weijts citeert uit Zwagermans Het jongensmeisje, waarin het meisje zulke mooie tanden heeft, terwijl de jongen slotjes op zijn tanden krijgt. Weijts kijkt nu in een doosje dat een afgietsel bevat van het gebit van Joost Zwagerman en Weijts denkt ‘De dood zal komen en jouw tanden hebben.’ Niet alleen is het gebit het enige stuk skelet dat al bij leven zichtbaar is, ook heeft ‘het literaire waarde’. Weijts mijmert over het gesprek als hij Zwagerman nog eens zou tegenkomen en daarover zou gaan, ‘van Vestdijks Ivoren Wachters tot White Teeth van Zadie Smith.
WvW, 9 september 2016
Carel Peeters bespreekt in VN (2 september) Gepassioneerd wikken en wegen, de bloemlezing waarin een vijftigtal verspreide essays en kritieken van S. Vestdijk zijn verzameld. De keuze is divers en daarmee is het een ‘draagbare Vestdijk’ geworden; behalve interviews met Vestdijk, zijn er ook algemene beschouwingen over kunst en cultuur, over eigen werk en over maatschappelijke vraagstukken en vooral veel kritieken. Peeters waardeert vooral deze kritieken van Vestdijk, over Nederlandse en buitenlandse auteurs, waarin hij tot een ‘zuiver oordeel’ komt en waaruit passie spreekt. Hij noemt De Metsiers (Claus), De ondergang van de familie Boslowits (Reve) en Eenzaam avontuur (Blaman). ‘Dit wordt nog gepassioneerder wanneer Vestdijk het over Leo Vroman, Gerard den Brabander en M. Vasalis heeft.’ Vroman stelt hij ‘aan de jongeren ten voorbeeld’, voor Den Brabander vindt hij ‘revolutionair een veel te genadige term’ en bij Vasalis ziet hij een ‘lyrische eenwording van gevoelsimpuls en beeldend woord’.
Conclusie van Peeters: ‘Wie zich zo onomwonden weet uit te spreken kan beter niet vergeten worden.’
WvW, 3 september 2016
Thomas Heerma van Voss schreef op 29.08 voor Literatuurmuseum een artikel over Forum, het literaire tijdschrift dat ‘zo’n grote invloed’ heeft gehad, zeker in aanmerking nemend dat het slechts vier jaargangen heeft gekend. Thomas Heerma geeft vier redenen waarom Forum zo belangrijk is geweest voor de vaderlandse letteren. De redactie verzette zich tegen de gevestigde orde, had een duidelijke, frisse literatuuropvatting (tegen ‘vorm’, voor ‘vent’) en ‘wat we beslist niet mogen vergeten, de redactie bestond uit niet alleen ambitieuze maar ook talentvolle auteurs, die een groot oog voor talent hadden en ingezonden kopij met een kenmerkend kritische blik beoordeelden.’ Ten bewijze hiervan voegt de schrijver zes beoordelingsformuleren toe waarop het oordeel van de strenge redacteuren is te zien. Ook redacteur Vestdijk oordeelt over inzendingen op vier van die formulieren. Alleen als mede-redacteur Du Perron zijn bijdrage ‘Ons deel van Europa’ instuurt, oordeelt hij het zeer geschikt te vinden voor ‘het Europa-nummer’. Over een inzending van Geert van Oorschot is de redactie inclusief Vestdijk unaniem ‘tegen’. Ook inzendingen van Jef Last, en gedichten van Ubink vinden geen genade bij Vestdijk; hij is kortaf ‘tegen’.
WvW, 29 augustus 2016