Vestdijk heeft bij herhaling aangegeven dat het lezen van de romancyclus A la recherche du temps perdu van Marcel Proust van betekenis is geweest voor zijn eigen schrijverschap. Vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw heeft hij zich ingespannen om Prousts roman voor het voetlicht te brengen. Dat zei dr. Sabine van Wesemael, docent moderne Franse letterkunde, aan de UVA tijdens het symposium De kracht van het voorbeeld. Dit symposium was een gezamenlijk initiatief van de Vestdijkkring, de Nederlandse Proust Vereniging en de Openbare bibliotheek Amsterdam.
Vestdijk schreef recensies, kritieken, een viertal diepgravende essays voor Maatstaf in de jaren zestig, die later zijn opgenomen in Gallische facetten. Hij verwerkte verwijzingen naar de Recherche in zijn aanzet tot een proefschrift Het wezen van de angst en laat Anton in De laatste kans een aantal deeltjes Proust lezen. Zowel in de jaren dertig als na de Tweede Wereldoorlog ontpopt Vestdijk zich als een vurig pleitbezorger van de Recherche en stelt alles in het werk om aanvallen op Proust te pareren; de standpunten die hij daarbij naar voren brengt zijn vaak zeer eigenzinnig en getuigen van een opmerkelijk groot inzicht. Vestdijk heeft een belangrijke rol gespeeld in de Nederlandse Proustkritiek. M 
aar, de analyses van Vestdijk tonen eveneens aan dat literaire kritiek zoals zo vaak, functioneert als reflectie op de eigen schrijversproblematiek. De doorwerking van de Recherche in het werk van Vestdijk komt sterk naar voren in zijn Kind tussen vier vrouwen.
De inleiding van Sabine van Wesemael zal in het voorjaar van 2012 als artikel verschijnen in de Vestdijkkroniek.
WvW, 30 oktober 2011
Het interview van Wim Hazeu met Sabine van Wesemael (PDF-bestand)