Sylvia Witteman heeft iets gelezen, dit keer van Vestdijk. Hij schreef 52 romans, daarvan is ‘een groot deel echt behoorlijk goed. Scherp, droog, ánders.’ Zij las alle Anton Wachterromans ‘en vond dat ik nog nooit zoiets moois had gelezen’. Zij beveelt scholieren aan niet te beginnen met Ivoren Wachters dat ‘begint sterk, maar verzandt in geouwehoer (onderhoudend geouwehoer, dat wel)’. Zij heeft een betere keus: ‘Als Vestdijkmaagd begin je het best met Terug tot Ina Damman. Wat een boek’ .
En passant heeft ze dan ook nog andere titels aangeraden: Meneer Vissers hellevaart (‘maakte diepe indruk’); De kellner en de levenden (zij ‘werd nooit meer de oude’); Pastorale 1943 (‘de schellen vielen mij van de ogen’); Het verboden bacchanaal (‘een fijne satirische zedenschets’). Witteman: Vestdijk ‘beheerst zoveel verschillende genres en stijlen, dat je er nooit aan went, je hem bij elke roman opnieuw eigen moet maken. Dat hééft iets.’
WvW, 23 mei 2015