In het voorjaar van 2013 zocht Joke Visser een goed onderkomen voor het kolossale Vestdijkarchief van Hans Visser. Henk Terhell en ik haalden het met twee volgeladen auto’s op en brachten het onder in de kelder van de Openbare Bibliotheek Amsterdam. Na het onverwachte overlijden van Joke Visser werd door de kinderen het restant van het archief, dat voornamelijk zijn bibliotheek beslaat, aangeboden om naar Amsterdam te verhuizen. Weer gingen wij met twee auto’s naar Maassluis om de verhuisdozen op te halen. Eenmaal thuis maak ik de dozen gauw open voor een ‘quick scan’. Curiositeiten zijn het leukst. Zo valt mijn oog op, een 1ste druk van De Nadagen van Pilatus, waarop ik lees S. Vestduk. Pas onder de loep zie ik toch de minieme onderbreking tussen i en j, zonder puntjes.
Ook kom ik aan de weet dat Vestdijk een geheim telefoonnummer had. Dit blijkt uit het antwoord van de journalist en literair criticus Ben Stroman aan Hans Visser die hem een formulier had toegestuurd voor instemming met raadpleging van de correspondentie tussen Stroman en Vestdijk in het Letterkundig Museum. Het antwoord van Stroman luidt: ‘Er zijn bij de correspondentie geen brieven van mij omdat ik Vestdijks brieven altijd telefonisch beantwoordde. Vestdijk had mij zijn geheime telefoonnummer gegeven.’
Vermakelijk is de fles rum in een van de dozen, uitgebracht door uitgeverij Conserve bij herdruk van de roman Rumeiland in 1999. Zou er wel rum inzitten of is het thee? Er drijft er een stukje kurk boven in de fles, voor consumptie dus ongeschikt; er wordt niet geproost!
Wilbert van Walstijn, 15 februari 2019