In Boekenpost, nummer 160 interviewt Kees van Rixoort Wilbert van Walstijn over zijn lievelingsauteur Simon Vestdijk. Wat staat er in de boekenkast? Nagenoeg alles, niet alleen van de auteur zelf, maar ook –in een apart kastje op zijn werkkamer- heel veel over Vestdijk. Van Walstijn is een lezer die bij een auteur blijft hangen wanneer deze hem boeit. Alleen Vestdijk is een ‘blijvende liefde geworden’. Best bijzonder want volgens Van Walstijn wordt Vestdijk best wel bewonderd, maar is zijn lezerspubliek altijd vrij klein: een intellectuele bovenlaag en traditioneel veel medici.’ Kort na zijn dood groeide wel zijn populariteit, hetgeen zich uitdrukte in de oprichting van de Vestdijkkring met op zijn hoogtepunt wel tegen de negenhonderd leden. Daarvan zijn er nog 275 over. Vestdijk trekt nog steeds lezers aan ‘met een zekere rijping’. Zijn barokke stijl kenmerkt zich door lange zinnen, waarin zijpaden en details niet gemeden worden.
Volgens Van Walstijn is Vestdijk ‘een systeembouwer’, die een samenhangende wereld schiep met zijn oeuvre. Zelf vindt de hoofdredacteur van de Vestdijkkroniek De kellner en de levenden een topper in zijn oeuvre, maar zeker niet de enige. Daarnaast is bijvoorbeeld De held van Temesa het vermelden waard en zeker voor iemand die met Vestdijk kennis wil maken raadt hij zijn verhalen aan. Op 21 september is Van Walstijn te horen op een symposium over ‘Schrijvende artsen’ aan het VUMC. Het zal gaan over ‘De zelfontleding van Vestdijk.’
WvW, 27 februari 2019