Vestdijkkring

Schokkende of aanstootgevende boeken zijn van alle tijden. Dat is wat de samenstellers willen tonen in de recent verschenen bundel Schokkende boeken! (uitgever, Verloren). Hierin zijn 32 voorbeelden bijeengebracht en besproken, Van den vos Reynaerde tot De vrouw die de honden eten gaf. Door de eeuwen heen zijn boeken soms als ‘pornografisch, bizar, racistisch, staatsgevaarlijk of godslasterlijk’ ervaren. Ze zorgden in elk geval voor de nodige beroering. De redacteuren hebben de besproken boeken ingedeeld al naar gelang de beroering het lichamelijke, het geestelijke of de vorm van het literaire werk betrof. Ook Vestdijk wordt besproken door Lisa Kuitert. Haar bijdrage heet: Vestdijk als auteur van een ‘schokkend’ oeuvre. Over Else Böhler, Duits diensmeisje.  Een wat tweeslachtig  en oppervlakkig opstel omdat het zoals de titel aangeeft zowel over zijn roman uit 1935 gaat, als over andere door Vestdijk geschreven ‘schokkende’ boeken met De nadagen van Pilatus als topscorer.

WvW, 28 augustus 2014

Behalve een park krijgt Vestdijk ook nog een brug en een vijver op zijn naam in Haarlem. Dit bericht verscheen vandaag in het Haarlems Dagblad (hier als pdf-bestand IMG-1r).

Zie ook het vorige bericht over het Simon Vestdijkpark op 18 december 2013.

27 augustus 2014

In Elsevier Magazine van 9 augustus 2014 beschrijft Simon Rozendaal de stand van zaken met betrekking tot de genezingsmogelijkheden van psoriasis. Dat is de huidziekte waaraan de dirigent Victor Slingeland lijdt, de hoofdpersoon in de roman Het glinsterend pantser. Rozendaal haalt de roman uitvoerig aan. In 1956 was de ziekte ongeneeslijk en dat is ze nog steeds, maar moderne geneesmiddelen kunnen veel verlichting schenken aan patiënten die aan psoriasis (Grieks voor “jeuk hebben”) lijden. De roman werd in 1998 bewerkt tot televisiefilm met in de hoofdrol Thom Hoffman.

FH, 22 augustus 2014

In hoofdstuk XIV van de roman bezoekt de hoofdpersoon, de arts Paul Schiltkamp, een Amsterdamse club, Ebenova, waar hij zijn geliefde voor het eerst ontmoet, de prostituee Cor. Voor Ebenova heeft de club Casablanca model gestaan, Zeedijk 26. Vestdijk wijdt er een paar mooie beschrijvingen aan, onder andere aan het musiceren van enkele jazzmusici. Vestdijk kende de club toen hij die in 1949 een paar keer bezocht.

Casablanca bestaat nog steeds. Er zijn zelfs twee Casablanca’s. Op nummer 24 zit Casablanca Variété, een club voor circusartiesten. Er is een klein theater en men kan er dineren. Nummer 26, het “echte” Casablanca, is een club waar veel aan karaoke wordt gedaan, maar er wordt ook jazz gespeeld.

FH, 22 augustus 2014

Germen Oosterhof schreef in twee afleveringen over Het puttertje van Donna Tart en De oubliette van Simon Vestdijk.  Het eerste is een omvangrijke roman, het tweede een novelle die Vestdijk in 1932 schreef, nadat hij het jaar daarvoor een gelijknamig gedicht had geschreven. Het puttertje is contemporain, De oubliette speelt in de middeleeuwen.  Grote verschillen dus, maar Oosterhof wijst op overeenkomsten, waarvan de grootste is dat beide hoofdpersonen een geheim bewaren. Voor Theo uit Het puttertje is dat het bezit van een zeldzaam schilderij; voor Hugo uit De oubliette  is dat de opsluiting van boeren, lijfeigenen en knechten in de kerker in zijn kasteel, waarmee de dood van zijn moeder kan worden uitgesteld. Daarvan is Hugo overtuigd naar een dan heersende theologie die er op neer komt dat de dood van velen, de dood van een ander uitstelt. Er zijn nog andere overeenkomsten: beide hoofdpersonen zijn jonge mannen die hun geheim koesteren, maar niet kunnen verhinderen dat zij hun moeder toch verliezen.

Bron: wtla-binnen.blogspot.com/20/1407/de-oubliette 

WvW, 21 augustus 2014