Roos van Rijswijk wint Anton Wachterprijs 2016

roosvanrijswijk

Roos van Rijswijk (Amsterdam, 1985) is de winnaar van de Anton Wachterprijs 2016, de tweejaarlijkse prijs voor een literair prozadebuut. De schrijfster krijgt de prijs voor haar eerder dit jaar verschenen roman Onheilig. Roos van Rijswijk publiceerde eerder verhalen in verschillende literaire tijdschriften en schreef toneel voor toneelgroep Thomas en boekrecensies voor NRC-Handelsblad. Verder was ze initiatiefnemer van de J.M.A. Biesheuvelprijs, de prijs voor de beste korte verhalenbundel.

Onheilig van Roos van Rijswijk (verschenen bij uitgeverij Querido) gaat over een al wat oudere vrouw die kanker heeft en op zoek gaat naar haar zoon Miguel in het Duitse Nieheim, juist op het moment dat deze samen met zijn protegé, de zwakbegaafde Jorge, naar Amsterdam reist om zijn moeder te bezoeken. De jury noemt Onheilig ’ (…) een in veel opzichten ongrijpbare roman over twee mensen die langs elkaar heen scheren’. Ze is onder de indruk hoe Van Rijswijk in haar psychologische karaktertekening niet terugvalt op gemakkelijke clichés maar de lezer ruimte laat voor eigen interpretaties van de menselijke verhoudingen. Zowel de fraai gestileerde innerlijke monologen – licht van toon en nuchter tegelijk – als de heldere opbouw in negen delen worden door de jury geprezen.

Roos van Rijswijk is de 20e Anton Wachterprijswinnaar. De prijs, genoemd naar de hoofdpersoon uit de romancyclus van Simon Vestdijk, wordt op zaterdag 12 november uitgereikt in Harlingen door het Centraal Comité 1945 in samenwerking met de gemeente Harlingen en de Vestdijkkring. De jury bestaat uit Joke Linders, Judith Uyterlinde, Niña Weijers, Kees ‘t Hart en Geart de Vries (voorzitter). Er waren dit jaar 83 inzendingen, waaruit zes auteurs werden genomineerd: Cinderella van Michael Bijnens, De hemel boven Parijs van Bregje Hofstede, Nu ik van Rutger Pontzen, Muidhond van Inge Schilperoord en Het smelt van Lize Spit.
Eerdere winnaars zijn onder meer Frans Kellendonk, Arnon Grunberg, A.F.Th. van der Heijden, Tessa de Loo, Christiaan Weijts, Maartje Wortel, Peter Buwalda en laatstelijk Niña Weijers.

Tegelijk met de Anton Wachterprijs wordt de 9e Ina Dammanprijs uitgereikt, de tweejaarlijkse prijs die in 1999 is ingesteld door de Vestdijkkring. Dit jaar wordt de prijs toegekend aan Roeland van Wely, die zijn studie cultuurwetenschappen aan de Open Universiteit heeft afgerond met een scriptie over de historische roman De Vuuraanbidders uit 1947 van Simon Vestdijk. De publicatie van Van Wely werpt een nieuw licht op Vestdijks houding tijdens de oorlog.
Titel scriptie: De proloog tot nazi-Duitsland in De vuuraanbidders; Het anti-Duitse rassendiscours van William McDougall en Simon Vestdijk nader bekeken.

WvW, 6 oktober 2016


Red het Simon Vestdijkhuis!

29978619061_302bfff8e0_o-revht

Het volgende bericht is ontvangen van journalist/tv-producent Kenneth van Zijl:

Het laatste woonhuis van Simon Vestdijk staat te koop in Doorn. Hij heeft er ruim 20 jaar gewoond, er zijn boeken geschreven, zijn kinderen zijn er geboren en zijn weduwe heeft het onlangs verlaten. Het huis ademt de sfeer van Vestdijk. De spullen van Vestdijk, zijn boeken, zijn gigantische platenverzameling en een deel van zijn correspondentie alsmede zijn piano staan nog in het huis aan de Torenlaan 4. Op funda zijn de foto’s te zien.

Nu ben ik in de afgelopen 25 jaar in menig schrijvershuis geweest. Maar een Vestdijk, daarvan is er maar één geweest. Hij wordt door velen de grootste/ belangrijkste Nederlandse schrijver van de XXste beschouwd ( natuurlijk W.F. Hermans ook). Vestdijk was een ‘breed’ schrijver, die zeer belangwekkende essays heeft geschreven over poëzie bijvoorbeeld. De glanzende kiemcel wordt nog steeds gelezen en geraadpleegd door dichters van nu, zoals Ilja Leonard Pfeijffer. Ook zijn muziek essays, zijn stukken over ziekte en literatuur en natuurlijk zijn vele romans zijn een wezenlijk onderdeel van de Nederlandse culturele geschiedenis.

Toen ik vernam dat het huis te koop werd aangeboden, had ik de droom dat dat huis als Schrijvershuis behouden zou blijven voor ons land. Er bestaat nu één dergelijk huis, nl het Roland Holsthuis. Hier kunnen schrijvers zich terugtrekken om in stilte, afzondering en rust te werken.

Het Simon Vestdijkhuis zou niet alleen voor schrijvers zijn, maar ook voor wetenschappers en componisten. Daarnaast zou het een plek kunnen zijn om studiedagen en symposia over literatuur en aanverwante zaken te organiseren. Er kunnen lezingen gehouden worden, kamermuziekconcerten  en de Vestdijkkring zou er z’n thuisbasis kunnen krijgen.

Het huis moet dus worden aangekocht. Hiertoe wil ik een crowdfunding actie starten. Er zal een stichting moeten komen onder wiens vleugels e.e.a. gestalte kan krijgen.

Ik zal niet alleen Het fonds voor de Letteren benaderen, maar ook fondsen als het VSB en de Postcode Loterij van Boudewijn Poelmann. Ik weet dat hij de letteren ook een warm hart toedraagt.

Minister Bussemaker, die een liefhebber van literatuur is, heeft inmiddels aangegeven dat ze als privépersoon de actie ondersteunt. Zelf zal ik €1000,- in ‘de pot’ storten.

Kenneth van Zijl

Voor verdere inlichtingen over dit initiatief en intentieverklaringen kunt u contact opnemen met de secretaris van de Vestdijkkring.


Zie ook het bericht ‘Huis van grote schrijver doet stof opwaaien’ verschenen in Nieuwsblad De Kaap

HT, 4 oktober 2016


Actie om woonhuis van Vestdijk als literair erfgoed te behouden

Sinds enige tijd staat het Doornse woonhuis van Simon Vestdijk aan de Torenlaan 4 te koop. Vestdijk woonde er 21 jaar tot aan zijn dood in 1971. De vrijstaande woning in de lommerrijke omgeving zou uitermate geschikt zijn als schrijvershuis te fungeren, zoals dat ook het geval is met de voormalige woning van Adriaan Roland Holst in Bergen. Het huis wordt druk bezocht door kunstenaars. Kester Freriks meldt in de NRC (30/9) dat Kenneth van Zijl een actie op touw heeft gezet om het huis van Vestdijk een culturele bestemming te geven. Het moet als literair erfgoed behouden blijven. Van Zijl denkt dit met crowdfunding te kunnen realiseren. Van Zijl heeft als programma- en documentairemaker voor zijn radioprogramma Knetterende letteren vele schrijvershuizen bezocht. Dit huis biedt volgens hem vele mogelijkheden om als Vestdijk Schrijverhuis voort te bestaan: ‘Ideaal zou zijn om bijvoorbeeld drie kunstenaars uit verschillende disciplines tegelijk onderdak te bieden.’ Voor wederzijdse inspiratie. Vestdijk was ook muziekkenner, vandaar ook zijn idee om ook componisten hier afzondering te bieden. Het kan benut worden voor prijsuitreikingen, de Vestdijkkring kan er zijn vestiging krijgen. Van Zijl heeft contact gelegd met direct betrokkenen. Zij  werken allen mee. Hij zocht contact met minister Bussemaker. Zij wil ‘als privépersoon’ de crowdfunding steunen. Het andere schrijvershuis in Bergen wordt mede gefinancierd door het Nederlands Letterenfond. Wordt vervolgd…

WvW, 1 oktober 2016


Een bejaarde viert feest!

gw_hum_250jaar_mdnl_770x250

Onder koninklijke belangstelling viert De Maatschappij der Nederlandse Letterkunde in 2016 haar 250-jarig bestaan. Een snelle rekensom brengt ons terug naar het jaar 1766 waarin deze vereniging van letterkundigen, taalkundigen en historici is opgericht. Welk een traditie moet hier zijn samengebald! De Maatschappij heeft als doelstelling ‘de beoefening van de betreffende disciplines in hun onderlinge samenhang te bevorderen.’
De Maatschappij kent jaarlijks tal van prijzen toe, zij heeft aan de wieg gestaan van de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren en zij organiseert de Huizinga-lezing, die in december in de Leidse Pieterskerk wordt gehouden.
Toen Vestdijk lid werd van de Maatschappij werd hem dat door Du Perron en Ter Braak kwalijk genomen, maar Vestdijk voorzag dat hij in de prijzen zou vallen: 1938 de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs voor Het vijfde zegel; 1941 Dr. Wijnaendts Francken-prijs voor zijn esssay Albert Verwey en de idee, om in 1964 de kroon op zijn werk te ontvangen met de Prijs voor Meesterschap voor zijn oeuvre. In het juryrapport wordt gesproken over ‘ontzag voor het fenomeen-Vestdijk’.

WvW, 29 september 2016


Teleurstelling en troost

terug-tot-ina-damman

De door de CPNB georganiseerde uitverkiezing van ‘Het Belangrijkste Boek van Nederland’ is voor Vestdijkfans uitgelopen op een grote teleurstelling. Tegelijkertijd viel hen troost ten deel. Dat De Nieuwe Bijbelvertaling is gekozen tot het belangrijkste boek van Nederland is nog daar aan toe, maar ook varianten zoals De Statenbijbel en Bijbel in gewone taal maken deel uit van de top 20. Vestdijk komt pas binnen op de 151ste plaats met Terug tot Ina Damman en op plaats 167 vinden we zijn De kellner en de levenden. Bijzonder is wel dat TID nog een keer terugkeert op plaats 195, met een andere editie! Een wonderlijke telling.

De verontwaardiging in het AD van Maarten ’t Hart bij aanvang van de uitverkiezing heeft niet geholpen. Hij vond het onbegrijpelijk dat Vestdijk al niet werd getipt en andere ‘prulboeken’ wel.

Vestdijkianen putten troost uit deze steun en meer nog uit recensies van Gepassioneerd wikken en wegen. Peeters (Vrij Nederland), Fortuin (NRC) en Moll (Het Parool) gingen hierin nog voorafgaand aan de voor Vestdijk zo teleurstellende uitslag, in op zijn ’vergeten status’. Zo schrijft Maarten Moll op 22 september, daags voordat de uitslag van Het Belangrijkste Boek bekend werd gemaakt: ‘Een ding is zeker: de ten onrechte bijna vergeten schrijver Simon Vestdijk schreef dat boek niet.’ Maar evenals Peeters en Fortuin wil hij Vestdijk ‘weer tot leven wekken’. Hij zal dit jaar beginnen met Ivoren Wachters te herlezen, in de lijst op plaats 169 beland.

WvW, 28 september 2016


Kalender:

Warning: Undefined array key "categorie" in /customers/9/c/4/vestdijk.com/httpd.www/wp-content/themes/vestdijk/lib/PWS_Calendar.php on line 62
september 2024
M D W D V Z Z
« aug    
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30  

Categorieën