Zondag 10 september was Maarten ´t Hart te gast in VPRO-Boeken. Als vanouds joeg hij de feministen weer op stang (‘Het feminisme bestaat niet meer. Het is overbodig geworden’). Hij kon zich nog wel boos maken over het christendom, want ‘dat is nog lang niet verslagen.’
Aanleiding voor het gesprek met de schrijver vormde zijn bij de Arbeiderspers verschenen nieuwste boek De wereld van Maarten ’t Hart. Een door hem samengestelde bloemlezing uit zijn essays over natuur, literatuur, religie en muziek. De bloemlezing is aangevuld met vier nog niet eerder verschenen essays, waaronder twee muziekessays. In dat over Mahler komt Vestdijk nog even langs. In het tv-gesprek ging de aandacht vooral uit naar het opmerkelijke afsluitende essay: ‘Het monsterverbond van tijd en toeval.’
De schrijver is bezorgd over de canon in de Nederlandse literatuur. Hij vindt die ‘een rommeltje’. In het essay zegt hij: ‘De canon is niet vanzelfsprekend. Onze klassieken zijn ad hoc klassieken.’ Als voorbeeld wijst hij op het ontbreken van Robbers. Die verdween uit de canon toen de familieroman uit de mode geraakte, maar Couperus dan, en Mulisch met zijn De ontdekking van de hemel? Gealarmeerd door Mieke Vestdijk toog Maarten naar de boekhandel om vast te stellen of Vestdijk nog verkrijgbaar is. ‘Eerlijk gezegd, viel het mij nog mee’, want een enkele titel kon nog besteld worden. In de schappen staat hij niet meer. Zijn conclusie staat: ‘De tijd als een universeel criticus is onbetrouwbaar’. Dat zegt hij in navolging van het ‘waarste bijbelwoord’, te vinden in Prediker 9 vers 11… Daar begint het essay dan ook mee!
WvW, 10 september 2017