Carel Peeters bespreekt in VN (2 september) Gepassioneerd wikken en wegen, de bloemlezing waarin een vijftigtal verspreide essays en kritieken van S. Vestdijk zijn verzameld. De keuze is divers en daarmee is het een ‘draagbare Vestdijk’ geworden; behalve interviews met Vestdijk, zijn er ook algemene beschouwingen over kunst en cultuur, over eigen werk en over maatschappelijke vraagstukken en vooral veel kritieken. Peeters waardeert vooral deze kritieken van Vestdijk, over Nederlandse en buitenlandse auteurs, waarin hij tot een ‘zuiver oordeel’ komt en waaruit passie spreekt. Hij noemt De Metsiers (Claus), De ondergang van de familie Boslowits (Reve) en Eenzaam avontuur (Blaman). ‘Dit wordt nog gepassioneerder wanneer Vestdijk het over Leo Vroman, Gerard den Brabander en M. Vasalis heeft.’ Vroman stelt hij ‘aan de jongeren ten voorbeeld’, voor Den Brabander vindt hij ‘revolutionair een veel te genadige term’ en bij Vasalis ziet hij een ‘lyrische eenwording van gevoelsimpuls en beeldend woord’.
Conclusie van Peeters: ‘Wie zich zo onomwonden weet uit te spreken kan beter niet vergeten worden.’
WvW, 3 september 2016