In het dubbeldik themanummer over ‘Wat willen we onze kinderen leren?’ gaat De Groene Amsterdammer’ in de meimaand -de maand van een nieuwe lente en een nieuw geluid- in op ‘de ideale leeslijst’. Aan het woord komen de medewerkers van ‘dichters & denkers’ van het opinieblad, waaronder Niña Weijers. Zij refereert aan een literaire avond ‘waar hevig werd getreurd om het feit dat Simon Vestdijk niet meer wordt gelezen door jonge mensen. Met weemoed dacht men terug aan de eigen schooltijd in de jaren zestig en zeventig, toen het ondenkbaar was dat de Anton Wachter-boeken zouden ontbreken op de leeslijst.’ Zij ziet hierin twee denkfouten. De eerste is dat de eigen leesgeschiedenis ‘een heilige maatstaf is, en alles wat daarvan afwijkt een teken van algehele teloorgang.’ De andere denkfout berust op de gedachte ‘dat er zo iets is als de boeken voor de middelbare school.’
De literaire avond waarop Weijers doelt vond plaats op 10 november 2018 in Harlingen, tijdens de 20ste Anton Wachterprijsuitreiking. Tien voormalige prijswinnaars werden die avond ondervraagd over drie zaken: heeft het winnen van die prijs iets voor je betekend, heeft Simon Vestdijk als schrijver iets voor jullie betekend, en welk favoriet fragment uit zijn werk zou je willen voorlezen? Het resultaat was teleurstellend, slechts één schrijver, Herman Stevens, ging vol voor Vestdijk, enkele anderen lazen hem nog wel, weer anderen niet, waaronder Weijers. Volgens het verslag van die avond (zie Vestdijkkroniek 133) ging het in het geheel niet over welke leeslijst dan ook. Zelfs niet bij Christiaan Weijts die zich eerder tegen het instituut leeslijst had gekeerd. Ondergetekende vond dat een gemiste kans!
WvW, 14 mei 2019