De toespraak van burgemeester Roel Sluiter tijdens de uitreiking van de Anton Wachterprijs wekte beroering in ‘Fryslan’. Hij trok het nut van de tweejaarlijkse bijeenkomst in twijfel nu Harlingen zich er niet meer mee op de kaart kan zetten, omdat weinigen nog weten wie Anton Wachter is, Harlingen in het bekroonde boek van Buwalda niet eens genoemd wordt en in de boekhandel nauwelijks titels van Vestdijk te vinden zijn. Van prijswinnaars zou geëist moeten worden dat Harlingen in hun roman voorkomt. Hierop gonsde een rumoer door de fraaie Grote Kerk. De ironische toon kreeg in de Grote Kerk een valse klank. Jurylid en schrijver Kees ’t Hart reageerde furieus: ‘De gemeenteraad moet hem tot de orde roepen. Hij moet worden berispt.’ Biograaf Hazeu stapte met een stapel boeken van Vestdijk die de plaatselijke boekhandel Wever in de Grote Kerk had uitgestald op de burgemeester af om hem van zijn ongelijk te overtuigen. De burgemeester betreurde achteraf dat zijn ironische toon niet goed was overgekomen. Prijswinnaar Buwalda stelde mild vast: ‘Ironie is een gevaarlijk wapen’. 
Volgens hem is Vestdijk nog wel degelijk populair. De commotie over de toespraak heeft in ieder geval in de lokale en regionale pers enige neerslag gekregen. In de Leeuwarder Courant van maandag 12 november stond een halve pagina foto en tekst met als kop “Literaire rel na ‘ironie’ over Vestdijk”. Drie dagen later blikte columnist Asing Walthaus in dezelfde krant nog eens terug: ‘Bijna niemand leest meer Simon Vestdijk. Althans niet in zijn geboorteplaats Harlingen, dat in zijn boeken Lahringen heet. Dat heeft de burgemeester zelf verteld. Nou dat is niet verbazingwekkend. In Harlingen is geen bioscoop of schouwburg. Het grootste feest heet Visserijdagen. En vissers lezen niet, maar staren naar dobbers en denken aan shantykoren. Gelukkig is er wel een museum, een bibliotheek en boekhandel Wever, die zo op bestelling 27 boeken van Vestdijk kan leveren.’
WvW, 21 november 2012