Er komt een A.F.TH. van der Heijden museum. Dat was nieuws, alleen al omdat de schrijver nog in leven is. Het moet een ‘hypermodern literair centrum’ worden in Eindhoven in een voormalige kloosterbibliotheek van de paters Augustijnen. Wilma de Rek vraagt zich in Sir Edmund (27-10-10) af wat we daar moeten gaan zien? Eigenlijk schrijft ze de functie van een museum heel mooi op: ‘Een museum is een protest tegen de vergankelijkheid. Het accepteert niet dat voorwerpen vergaan, dat papier verpulvert, dat dingen in de vergetelheid raken, dat alles stroomt en niets blijft et cetera.’ Van de zomer was zij in het Literatuurmuseum om de daar aanwezige collecties te bekijken. Zit daar een leuk verhaal in? Dat viel haar niet mee. Ze zag veel voorwerpen, van wandelstokken tot de bekendste attributen: het konijn van Reve en de stofzuiger van Vestdijk en veel manuscripten en brieven. Uiteindelijk vindt Wilma de Rek dat je een schrijver het meest eert ‘door het tonen van zijn werk. Muren vol met pagina’s, dat zou het mooist zijn.’ Zou het? Ik geloof toch meer in de historische sensatie opgewekt door ‘literaire objecten, parafernalia, realia, memorabilia’. De boeken lees ik liever thuis in een rustig hoekje. Maar voor de ‘fetisj’ en het verhaal daarbij ga ik naar het museum!
WvW, 27 oktober 2018