Voor zijn wekelijkse column in de Volkskrant (20 april) wil Remco Campert een beschrijving opzoeken die hij zich herinnert uit Vestdijks De dokter en het lichte meisje. Maar hij wordt afgeleid, eerst door de omslagfoto die Vestdijk toont achter zijn schrijfmachine. Zelf kent Campert dergelijke fotosessies ook, meestal tikt hij dan ‘van iedere zin ontdane mededelingen’. Hij denkt dat Vestdijk ‘zich nooit tot dergelijk gebrabbel zou hebben verlaagd’.
Dan wordt Campert op de 1ste pagina getroffen door ‘een intrigerende observatie’: de dokter uit de roman ziet collega’s zitten op een terras. Ze zien hem niet en dat wekt het gevoel ‘alsof er iets veranderd was, alsof er een ommekeer had plaatsgehad. Deze verandering voltrok zich binnen in mij, (…)’. De dokter concludeert: ‘Men is anders.’ Campert herkent het hier beschrevene., maar dan als ‘het moment, vlak voor de poëzie losbarst, als bevrijdende regen na een drukkende onweersdag.
In 1949 toen Vestdijk zijn materiaal verzamelde voor deze roman bezocht hij café Ebenova, dat in werkelijkheid Casablanca is op de Amsterdamse Zeedijk. In de roman beschrijft Vestdijk dit café uitvoerig. Iedereen kwam er vanwege de muziek, ‘maar er kwam ook wel eens iets provinciaals binnenschuifelen.’ De jeugdige Campert (geboren 1929) kwam daar ook wel, maar kende Vestdijk niet. ‘Er is een gerede kans dat ik de schrijver wel heb gezien. Waarschijnlijk zou ik hem in mijn jeugdige alwetendheid tot de “iets provinciaals” hebben gerekend. Zelf was ik natuurlijk een van de “muzikalen”. Ach ja.’
WvW, 21 april 2013