Is het feit of is het fictie? Autofictie dan wel te verstaan, want op zijn minst kun je zeggen dat Maarten ’t Hart de grenzen van het genre autobiografie bewust opzoekt. Alles is dik aangezet in deze bundeling van autofictionele stukken, waarbij kwistig gestrooid wordt met archaïserend taalgebruik. Op geestige en openhartige wijze geeft ’t Hart in Dienstreizen van een thuisblijver keer op keer blijk het niet te kunnen waarderen gestoord te worden in zijn zelf verkozen isolement. Zelfs reizen met collega-literatoren worden niet op prijs gesteld door Maarten ’t Hart. De beschrijving die hiervan gegeven wordt en de vondsten die ’t Hart doet (bijvoorbeeld: ‘peutertje Palmen’) doen echter vermoeden dat zij de lachlust ook bij de auteur zelf zo zeer opwekken, dat hij achteraf toch wel plezier heeft aan al die ‘dienstreizen’ die hij heeft gemaakt.
Voor de Vestdijkliefhebber biedt het hoofdstuk ‘Biografie’ geen nieuws. In de Vestdijkkroniek nr. 113 is onder een andere titel wel al de strekking verteld van het verhaal waarom Maarten ’t Hart niet de biograaf van Vestdijk is geworden. Maarten ’t Hart heeft zich toegang verschaft tot de Vestdijk-vrouwtjes Jeanne van Schaik-Willing, Henriëtte van Eijk, Saar Bessem en Mieke Vestdijk; ook gaat hij nog langs bij ‘voyeur’ Nol Gregoor, maar al deze ‘dienstreizen’ hebben hem er juist van overtuigd dat hij er niet aan moest beginnen!
Maarten ’t Hart: Dienstreizen van een thuisblijver. Prive-domein 272, 320 pagina’s 19.95 euro.
WvW, 16 februari 2011