Het zomernummer van De Groene Amsterdammer (3 juli) is gewijd aan het narcisme onder de titel: “Me, my selfie and I”. Daarin schrijft Kees ’t Hart over onbegrepen helden en egotrips in de literatuur. Vestdijk noemt hij de grote man in Nederland op narcistisch gebied met de Anton Wachter-cyclus. “Je moet maar durven, een reeks van acht boeken met jezelf in het centrum”. ’t Hart leest ook maar zelden artikelen van schrijvers waarin ze met kracht afstand nemen van hun romans. Vestdijk is een uitzondering. Onder het pseudoniem P.S.E. Udo schreef hij immers een kritische recensie over de roman De nadagen van Pilatus. “Titel: ‘Hoofdfiguren, die er niet zijn’. Hij tekende niet alleen bezwaar aan tegen de merkwaardig grote rol van bijfiguren in de roman, maar vond ook dat de schrijver te veel werkte met allerlei tussenzinnetjes, die het geheel niet verder brachten. Dit alles in een artikel dat vol staat met tussenzinnetjes. Ironie!”
KM, 8 juli 2014