Arie Storm bespreekt in Het Parool van 10 april Privédomein van Ingrid Hoogervorst, waarin zij ‘wraak neemt op haar ex, de schrijver Atte Jongstra’. Ingrid Hoogervorst noemt het boek zelf ‘een rouwroman’, waarin zij nergens de naam van haar voormalige echtgenoot noemt. Storm kan het boek maar matig waarderen omdat het ‘geen fictie’ wil worden, het is ‘een staaltje van wraakliteratuur’. Daar zijn meer voorbeelden van: ‘Natuurlijk nemen schrijvers wraak. Ze nemen wraak op de werkelijkheid, op het leven en op het gedrag van (ex)geliefden. Wat in de werkelijkheid niet is gelukt, kan tenslotte wel lukken in fictie.
Die wraak kan een tikkeltje kinderachtig zijn. Zo figureert de literatuurcriticus Anton van Duinkerken als een gefossiliseerde brontosaurus uit een voorhistorisch tijdperk in de roman De god denkbaar denkbaar de god van Willem Frederik Hermans en werd Simon Vestdijk als weifelende aspirant-katholiek Onno Z. tamelijk bespottelijk neergezet in Moeder en zoon van Gerard Reve.’
Vestdijk schreef De schandalen, waarin hij zelf ook afrekende met personen uit zijn naaste omgeving.
WvW, 12 april 2014