Vorig jaar eerde de Vestdijkkring Emanuel Overbeeke met de Ina Dammanprijs; voor de redactie van Pianobulletin aanleiding hem uit te nodigen een artikel te schrijven over ‘Vestdijk en de piano’ (jrg.33, 2015/1) Overbeeke geeft in zijn artikel een uitvoerig overzicht ter onderbouwing van de stelling dat Vestdijk ‘van alle Nederlandse schrijvers zich het meest heeft uitgelaten over muziek.’ Voor kenners van de Vestdijkliteratuur genoegzaam bekend. Bijzonder in het artikel is dat Overbeeke in gaat op Vestdijk als pianist. Hiervan zijn enkele getuigenverklaringen, onder meer van de bekende muziekcriticus Wouter Paap. In 1964 speelde Vestdijk voor de AVRO-radio het menuet uit Haydns symfonie 104, bekend uit Terug tot Ina Damman omdat het het symbool was voor de liefde die Anton voelde voor Ina. Vestdijk speelde het stuk ’langzaam, overvoorzichtig en onmiskenbaar ernstig.’
Heel bijzonder is dat Overbeeke in Pianobulletin het originele manuscript van de partituur opneemt van de door Simon Vestdijk voor zijn vader gecomponeerde ‘Fuga a 4 voci in C’. Zoals bekend heeft Vestdijk in 1921 onder de hoede van zijn neef en componist Herman Mulder enkele composities voor piano gemaakt.
WvW, 7 mei 2015