Vestdijkkring

De veelgeprezen historische roman Rumeiland is als ebook verschenen bij de Haarlemse uitgeverij De Rode Kamer. Het ebook is de 16e editie van de roman.
Ron Bezemer, directeur van uitgeverij de Rode Kamer, vindt het een groot manco dat de boeken van Vestdijk, de “grootste Nederlandse schrijver van de afgelopen honderd jaar “ – met ruim 200 titels – bijna nergens meer te krijgen zijn. Zelfs niet in veel bibliotheken. “En van zijn hele oeuvre is tot nu toe slechts 1 titel als ebook verschenen. Als de erven willen meewerken, gaan wij daar verandering in aanbrengen.” In werkelijkheid zijn er nu totaal 4 romans van Vestdijk als ebook uitgegeven.
Rumeiland kreeg bijna zestig jaar na zijn eerste verschijning een vijftiende en extra sierlijke herdruk bij uitgeverij Conserve. Deze nam in 1999 het initiatief tot de nieuwe editie van Vestdijks historische roman uit 1940. Mieke Vestdijk verzorgde eigenhandig de herspelling en achterhaalde tegelijkertijd talloze fouten en foutjes die in de loop van de eerdere veertien drukken in de tekst geslopen waren. De nu verschenen ebookuitgave van uitgeverij de Rode Kamer is gebaseerd op de herdruk van Conserve, die is uitverkocht en niet herdrukt.

WvW, 6 maart 2012

De Volkskrant is in de indeling van boekenkasten gedoken. Op woensdag 1 februari werden enkele personen gevraagd iets te onthullen over welk systeem zij gebruikten bij de plaatsing van boeken in hun boekenkast. Marente de Moor vond dit een te intieme vraag. Jan Siebelink kon zich dat wel voorstellen en Mieke van der Weij zei dat ‘je boekenbezit een landkaart is van je ziel.’ Het artikel liet Joost Zwagerman niet los. Op 8 februari gaat hij in de Volkskrant in op zijn eigen systeem achter de boekenkast. Op gegeven moment bleek dat de problemen bij een indeling per schrijver hem ‘boven het hoofd groeiden’. Als voorbeeld noemt hij Vestdijk. Moet je diens oeuvre opdelen of bijeen houden? Zwagerman koos voor ‘een speciale Vestdijkplank’. Maar in zijn kast met de Nederlandse essayistiek ontstond zo ‘een gemene leegte. Daar hoorden op zijn minst Lier en lancet en De Poolse ruiter van Vestdijk tussen, omwille van de continuïteit, maar ook omdat Vestdijk bij de afdeling essayïstiek niet afwezig mócht zijn. Dus dat werd weer herordenen (…). Maar dan: Vestdijks De toekomst der religie -moest die titel óók bij de essayïstiek terwijl een plek binnen de sectie godsdienst toch méér voor de hand lag?’

WvW, 8 februari 2012

Ooit werd de roman De dokter en het lichte meisje van Vestdijk getroffen door de censuur om zijn amorele en erotische strekking. Dat waren nog eens tijden! Maar in de onlangs verschenen bloemlezing van Elsbeth Etty over zinnenprikkelende erotische verhalen figureert Vestdijk niet meer. De tijden veranderen nu eenmaal.
Voor deze bloemlezing deed Elsbeth Etty in de zomer van 2011 diepgravend onderzoek in de collecties van de Koninklijke Bibliotheek. Doet de Nederlandse erotische literatuur in 80 en enige verhalen voldoende recht aan de rijkdom aan erotische verhalen binnen de Nederlandse literatuur? Wie dat enigszins snel wil toetsen kan terecht bij Vrij Nederland. In de zomer van 2011 verscheen er een serie afleveringen over de ‘Beste seksscène’. Hierin zijn tal van auteurs gevraagd naar hun voorkeur op dit gebied.
En jawel: in de editie van 20-08-2011 lezen we in de bijdrage van P.F. Thomése: ‘Het beste boek zal het niet zijn, maar het meest onderschatte boek over seks in de Nederlandse literatuur is voor mij Het verboden bacchanaal van S. Vestdijk, een late roman van de oude meester, zich afspelend op één (paren)avond, bij burgers thuis, ergens in de jaren zestig, in de provincie.’

WvW, 1 februari 2012

Per 1 maart verhuist chef boeken NRC Pieter Steinz naar het Nederlands Letterenfonds. In de boekenbijlage van 27 januari maakt hij bij wijze van afscheid van zijn krant waarvoor hij 22 jaren ‘literatuurcorrespondent’ was, een balans op van de wereldliteratuur. Deze balans slaat hij neer in ‘een stamboom van de westerse literatuur’. Ook Vestdijk figureert in dit overzicht, maar helaas toont Pieter Steinz hiermee aan een beperkt kenner te zijn van het werk van Vestdijk. In zijn stamboom wil Steinz tonen welk ‘verband er tussen werken in verschillende werken en tijden’ bestaan. Het is teleurstellend dat Steinz bij zo veel beschikbare Vestdijkstudie op dit terrrein niet verder komt dan Vestdijk op de lijn te plaatsen van Shakespeare-Joyce. De chef-redacteur die volgens eigen zeggen van de verbanden in de literatuur zijn handelsmerk heeft gemaakt, laat helaas na in zijn stamboom voor de hand liggende lijnen te trekken van Vestdijk naar de Bijbel, Dostojewski, Proust, en Kafka. ‘Bronnen’ die wel in zijn stamboom voorkomen.

WvW, 29 januari 2012

Op 17 januari 1962, vijftig jaar geleden, overleed Gerrit Achterberg. Ondanks zijn moeilijk leven noemde Vestdijk hem ‘het zondagskind in onze letteren’. Over en weer hadden Achterberg en Vestdijk veel achting voor elkaar. Hun beider biograaf Wim Hazeu brengt dat ook nadrukkelijk naar voren in zijn  biografieën over beide literatoren. ‘Zou de mogelijkheid bestaan U eens te ontmoeten?, vroeg Achterberg aan Vestdijk op 7 oktober 1943 in een brief. Zij hebben elkaar verschillende keren ontmoet.
Op 11 februari 1946 verscheen in Het Parool  het essay van Vestdijk: ‘Dichtkunst als magie’. Hierin uitte Vestdijk zijn mening over de dichtkunst van Achterberg. Hij schreef dat ‘(…) geen dichter zozeer bij machte [is] ons te doen verstaan wat “magisch” in verband met poëzie te beteekenen kan hebben als G. Achterberg’. Hij beschikte volgens Vestdijk over ’toverformules’, om ‘het verdriet om de gestorven geliefde’ te kunnen ‘bezweren’.

WvW, 17 januari 2012