Vestdijkkring

Zeer lovend is de recensie die in De Volkskrant van 14 september 2019 verscheen over Het Oranjehotel, een Duitse gevangenis in Scheveningen, de 640 pagina’s tellende monografie van historicus Bas von Benda-Beckmann. De recensent constateert dat over het Oranjehotel vele aangrijpende verhalen zijn geschreven: dat van Erik Hazelhof Roelfzema bijvoorbeeld, maar ook het beroemde Lied der achttien dooden van Jan Campert. Hij meent dat in dit rijtje ook Pastorale 1943 past, “… de roman van Simon Vestdijk, gepubliceerd in 1948. Vestdijk relativeerde juist de heldenverhalen door te wijzen op de zwarthandelaren, de clandestiene slachters, de kruimeldieven en luisteraars naar de Engelse radiozender. Dit soort mannen en vrouwen vormden de grote meerderheid van de gevangenisbevolking van het Oranjehotel – niet de verzetsmensen.”
Voor Von Benda-Beckmann was Pastorale 1943 een bron van inspiratie. De recensent meent dat hij, “… in navolging van Vestdijk, recht doet aan de diversiteit van de gevangenisbevolking.”
Het boek van Von Benda-Beckmann kreeg vijf sterretjes.

FH, 15 september 2019

Wil Hansen, voormalig redacteur van De Bezige Bij, breekt een lans voor de romans van Vestdijk in het radioprogramma ‘De Taalstaat’ van vandaag.
Luister op NPO1- uitzending gemist, of de opname van het fragment hier, naar zijn bespreking van Vestdijks roman Bevrijdingsfeest.

https://vestdijk.com/mp3/de_taalstaat07092019.mp3

De tekst van het besproken fragment uit Bevrijdingsfeest is geplaatst op svestdijk.nl.

HT, 7 september 2019

Welk een verrassing om in Jazzbulletin (september 2019) een artikel aan te treffen over Vestdijk. Kennelijk loopt er een serie over literatoren die zich laten inspireren door jazzmuziek. Volgens auteur Erik van den Berg hoort Simon Vestdijk daar ook bij, ondanks dat ‘de omnivore muziekbeschouwer’ zijn beperkingen had op dit terrein: ’het belang van Amstrong, Ellington en Parker is hem ontgaan.’ Het woord jazz komt ‘hooguit terloops’ in de muziekessays voor. Van den Berg is kennelijk goed op de hoogte, want hij pikt een van de weinige essays uit waar het wel valt, een essay over Anton Webern.  Vestdijk hoort liever ‘niet al te slechte jazz van voor 1940’ dan de door hem besproken opus van Webern. Ook weet hij een citaat te herleiden tot een Franse jazzpianist en componist Jean Wiéner.

Meer aandacht krijgt de jazz in de roman De dokter en het lichte meisje (1951). Hierin bezoekt dokter Schiltkamp de Amsterdamse nachtclub Ebonova en merkt op: ‘Ik wist genoeg van jazz om te kunnen beoordelen wat hier gaande was. Dit waren begenadigde artiesten, die geen dissonant schuwden.’ Van de trompettist, saxofonist, pianist en drummer in Ebanova, in werkelijkheid bekende muzikanten van Casa Blanca op de Zeedijk, hoorde Vestdijk ‘lang niet te versmaden klanken’. Maar daar blijkt wel anders over geoordeeld te zijn.

WvW, 4 september 2019

Bericht ontvangen van Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl):

Aankondiging: romans Vestdijk op DBNL

Op 17 oktober 2019 komen twaalf romans van de schrijver-arts Simon Vestdijk online beschikbaar in de DBNL. Hiermee worden deze titels, die al sinds 2010 niet meer in de boekhandel verkrijgbaar zijn, toegankelijk voor onderwijs en onderzoek. Het gaat onder meer om de historische romans Aktaion onder de sterren (1941) en Het proces van Meester Eckhart (1969).

De erven Vestdijk waren nauw betrokken bij de selectie. Zij droegen ook eerder al bij aan de DBNL door diverse teksten van Simon Vestdijk beschikbaar te stellen voor digitalisering. Zo werden in 2007 de essaybundels De Poolse ruiter (1946) en De glanzende kiemcel (1950) opgenomen in de selectie van 1.000 sleutelteksten over de Nederlandse cultuurgeschiedenis op DBNL.

In april 2020 volgen nog zeventien romans van Vestdijk, een van de belangrijkste Nederlandse auteurs van de twintigste eeuw.

2 september 2019

U doet er goed aan regelmatig literatuurmuseum.nl in de gaten te houden. Auteurs duiken in het archief en komen met verrassende vondsten naar buiten. Nu was de beurt aan Marc van Zoggel. Hij schrijft over een prentbriefkaart verstuurd door Harry Mulisch aan ‘S. Vestdijk, Doorn, Holland’. Nadere adressering ontbreekt, maar daar wist de post wel raad mee. De prentbriefkaart bevat een afbeelding met ‘een flauwe bocht in de hellende Mühlstraβe’ in Schkeuditz in de DDR. Het plaatsje ligt op circa tien kilometer van Leipzig. Daar was Mulisch op 14 oktober 1956 voor een conferentie over Heine. Op die dag verstuurde hij de prentbriefkaart, want wat bleek? Harry was een groot liefhebber van Vestdijks De redding van Fré Bolderhey en herinnert zich de scene dat Eddie Wesseling die zijn neef Fré wil redden in een Duits woordenboek de betekenis opzoekt van ‘schizofrenie’. Hij komt eerst wel vier plaatsnamen tegen alvorens bij het woord uit te komen. Mulisch vraagt Vestdijk of het niet Schkeuditz was waar Eddie naar de betekenis van het woord schizofrenie zocht. Inderdaad! De vier plaatsnamen waren Schirwindt, Schivelbein, Schkeuditz en Schkölen.’ Toch knap van Harry zich zo’n detail te herinneren!

WvW, 27 augustus 2019