Vestdijkkring

De roman Het vijfde zegel heeft zeker bijgedragen aan de internationale bekendheid van Vestdijk. In het overzicht dat Hazeu in zijn biografie opneemt van de vertalingen van Vestdijks werk scoort deze roman goed met vertalingen in 12 talen. Een van de talen waarin de roman is vertaald dateert uit 1940 in het Tsjechisch. Nu blijkt dat er in 1990 ook gewerkt is aan een Slowaakse verfilming van de roman. Peter van Schijndel plaatste in onze Beeldbank een afbeelding van Piata pečat, het scenario van Martin Kákoš voor de verfilming van ‘Het vijfde zegel’. Het moet gaan om een TV-film uit 1990, maar wie kent die film? Het zou de populariteit van Vestdijks roman opnieuw verhogen. In Kroniek #132 meldde Flip Hammann dat Het vijfde zegel ook een bron van inspiratie vormde voor een opera uit 2010 van Eric Vaarzon Morel. Niet slecht voor de roman die Vestdijk zelf niet meer wilde herlezen.

WvW, 12 maart 2019 (correctie 13 maart 2019)

Jeroen Dera heeft onderzoek gedaan naar de inhoud en waardering van literatuurlijsten voor het schoolvak Nederlands op havo en vwo. De praktijk van de leeslijst is verschenen bij de Stichting Lezen, 2019. 1616 examenkandidaten havo en vwo leverden 15.743 gecodeerde titels op.

Boeken geschreven door vrouwen scoren iets hoger dan boeken geschreven door mannelijke auteurs. Hetzelfde geldt voor niet-westerse auteurs op westerse auteurs. Recente literatuur scoort hoger dan oudere literatuur. Jongeren waarderen jeugdboeken en thrillers hoger dan romans, poëzie en toneel. Opmerkelijk is dat de meest gelezen boeken niet de meest gewaardeerde boeken zijn. Voorbeelden zijn: Kaas van Willem Elschot en Karel ende Elegast. Ook de meest gelezen auteurs Mulisch, Krabbé en Hermans scoren niet heel hoog in de waardering van havo- en vwo-leerlingen. Teksten van voor 1880 scoren relatief lager in waardering. De scholieren beoordeelden hun leeslijst gemiddeld met een 6,7. Een voldoende, maar toch beveelt Dera aan meer te investeren in het leesplezier.

Vestdijk komt in het jaar 2017-2018 met 12 titels voor, maar het aantal vermeldingen per titel is relatief laag, in totaal 34 keer:

• 1 keer voor De beker van de min, De kellner en de levenden, De nadagen van Pilatus, De verminkte Apollo, Het proces van meester Eckhart, Meneer Visser’s hellevaart, Op afbetaling, Pastorale 1943,
• 2 vermeldingen voor De filosoof en de sluipmoordenaar,
• 3 vermeldingen voor De koperen tuin,
• 8 vermeldingen voor Ivoren Wachters,
• 13 vermeldingen voor Terug tot Ina Damman.

WvW, 27 februari 2019

Bij Gooibergpers Bussum verscheen onlangs een nieuwe collectie opstellen (120 pp.) van Rudi van der Paardt: Op zoek naar de kernen. Aan de orde komen werken van auteurs als Louis Couperus, Truus en Ida Gerhardt, Willem Brakman en Doeschka Meijsing. Het uitvoerigste opstel (23 pp.) is gewijd aan Vestdijks autobiografische roman Een huisbewaarder. Van der Paardt is vestdijkspecialist aan wie het wel is toevertrouwd te laten zien hoe ingenieus deze roman uit 1967 in elkaar steekt. Voor het eerst wordt gebruik gemaakt van Vestdijks gedichten uit de periode waarin de roman is gesitueerd (1932). Het boekje kost 13.99 euro (excl. porto) en is verkrijgbaar bij de auteur (J. van Ruysdaellaan 3, 2343 EN Oegstgeest) of bij de uitgever.

WvW, 19 februari 2019

In het februarinummer van HP-De Tijd komt Pierre Bokma (63) aan het woord over wat hij zoal leest, luistert en ziet als hij niet op de planken staat van een theater. De gelauwerde acteur is verzot op geschiedenis. Heeft net het boek van Van Deursen De last van veel geluk uit en is nu bezig met het tweede deel van Schama over de Joden. Daarnaast leest hij de briefwisseling tussen Judith Hertzberg en Chris J. van Geel. De laatste vindt hij wat ‘schoolmeesterachtig’- een beetje als W.F. Hermans’. Hij heeft het idee dat Judith steeds op haar plaats wordt gezet. Bokma komt ook uit bij Simon Vestdijk, die hij ‘een heel goede schrijver’ vindt: ‘Zijn taalgebruik is to the point, het roept meteen een beeld op, maar hij complementeert dat beeld ook met weer andere beelden, waardoor je zo in dat verhaal wordt gezogen. Misschien ligt het aan mijn leeftijd, maar ik krijg altijd meteen een raar soort heimwee naar die tijd als ik hem lees. De figuren die hij beschrijft hebben bijna allemaal iets tragisch. Ik herinner me de hoofdpersoon van Ivoren wachters (…) een jongen met een slecht gebit die zijn tanden moedwillig nog verder kapot maakte door er okkernoten mee te kraken. Dat beeld stijgt zo vanuit het boek op naar de geest van de lezer.’

WvW, 5 februari 2019