Vestdijkkring

De dichter Tonnus Oosterhoff, winnaar van P.C. Hooftprijs 2012, spreekt over ´De kast die mij vormde´ in ´Letter en Geest´ (Trouw, 16-12). De dichter heeft het over de boekenkast waarin ten dele de boekruggen te zien zijn van de boeken die hem gevormd hebben. Hij geeft hiervan een uitvoerige opsomming, waarin ook Vestdijks Ivoren Wachters is opgenomen. Het aardige is dat op de begeleidende foto, gemaakt door Lian Oosterhoff in de boekenkast nog drie andere titels van Vestdijk staan die hij niet vermeld: Iersche nachten, De ziener, en De hôtelier doet niet meer mee, en zelfs nog een maar waarvan de titel onleesbaar is.

Vooral de expliciet vermelde boeken bepaalden het zicht van Oosterhoff op de wereld, want ‘de mens is niet geboren met mentale facetogen, niet in staat tot het ontwikkelen van talloze perspectieven.’ Zulke ogen zouden ‘goed te gebruiken zijn in deze tijd’.

WvW, 16 december 2017

In het Centraal Museum te Utrecht vindt op dit moment een overzichtstentoonstelling plaats van Pyke Koch (1901-1991), een schilder met een niet al te groot, maar overzichtelijk oeuvre. Hoewel hij minutieus realistisch schildert, bewegen zijn schilderijen zich steeds tussen droom en werkelijkheid: hij is een belangrijke vertegenwoordiger van het magisch realisme zoals zich dat in de Nederland heeft ontwikkeld. Vooral zijn portretten van vervaarlijke vrouwen baarden opzien. Na de oorlog mocht Koch een jaar niet exposeren vanwege zijn bewondering voor Mussolini en diens fascisme. Kenners beweren dat de zwarte band om het zelfportret daar een duiding van is (Mussolini’s zwarthemden).

Vestdijk ontmoet in zijn Utrechtse periode (1935-1936) Pyke Koch in een kring van kunstenaars waarvan  ook Cola Dedrot, Jan Engelman, Martinus Nijhoff, Adriaan Roland Holst en Gerard Rietveld deel uitmaken. Vestdijk is bezig met zijn Het vijfde zegel. Hij bezoekt op de Oude Gracht Pyke Koch als object van studie in zijn atelier om hem aan het werk te zien. Hoe gaat een schilder te werk? Vestdijk heeft die kennis nodig voor zijn hoofdpersoon El Greco. Ook later komt Vestdijk Koch tegen omdat zij een gezamenlijke kennis en omgang hebben met de adellijke Kinny Schuurbecque Boeye.  Zij stond model voor Emy op wie de schilder Wegener verliefd wordt in De schandalen; na te lezen bij Wim Hazeu.

De tentoonstelling loopt t/m 18 maart.

WvW, 4 december 2017

Fabels met Kleurkrijt (1938) bestaat uit vijftien gedichten met thema’s uit de natuur. Jankobus Seunnenga zal een cd uitbrengen met alle gedichten uit deze bundel. Ook Dick Vestdijk werkt eraan mee. Dick zingt één van de gedichten en speelt viool of gitaar bij de anderen.

De cd wordt op 28 januari 2018 gepresenteerd in de Kloosterkapel in Sijbrandahuis. ,,Dan is de week van de poëzie en vindt Het Openingsweekend van Leeuwarden-Fryslân 2018 plaats. Een prachtig startschot voor een tour door Fryslân.” De tour gaat als onderdeel van Lân fan taal onder andere langs podium Gorter in Balk en Bibliotheek Leeuwarden. Gekozen is voor optredens in een intieme setting.

data
16 December – Leeuwarden – Freeze-Festival: Preview ‘Fabels met kleurkrijt’
25 Januari – Burgum – bibliotheek (avond)
28 Januari – Sibrandahus – Kloosterkapel – CD-Presentatie (middag)
09 Februari – Harlingen – Bilbliotheek (avond)
23 Februari – Ee – Dream project studios (avond)
04 Maart – Balk – Podium Gorter (middag)

WvW, 30 november 2017

Rob Schouten is ‘diep geworteld in de klassieke muziek’. Dat bekent hij in zijn column in Trouw (20-11-17). Vestdijkliefhebbers vermoedden dit al, want zij kennen Schoutens studie Iets verhevens en onuitsprekelijks. Het is een studie naar de ‘muzikale motieven in het werk van S. Vestdijk’ (1988), verschenen in de ‘Vestdijk-bibliotheek’ van de Bezige Bij. Schouten zegt in zijn column dat hij voor zijn favoriete muziek ‘al zijn boeken zou opgeven.’ Zijn fascinatie voor muziek heeft hij vooral aan zijn moeder te danken. Geïntrigeerd is hij ook door een passage uit de Anton Wachter-romans van Vestdijk die hem altijd is bijgebleven. Die passage gaat over ene mevrouw Löbel die ‘zo goed als onmuzikaal moest zijn: haar gezicht vertoonde na ieder stuk die geduldige, vage lijdende expressie, die hij [Anton] zo goed van tante Bertha kende.’ Dat vindt Schouten ‘opmerkelijk’, want het wijst op het bestaan van ‘zo iets als meetbare onmuzikaliteit’. In andere takken van kunst hoor je zoiets mutatis mutandis veel minder zeggen.

WvW, 22 november 2017

Volgend jaar maart verschijnt de biografie van de in de vorige eeuw gevierde schrijfster Henriëtte van Eyk. Ze was een intrigerende vrouw, die ‘uit fatsoen’ (zoals ze zei) in de Tweede Wereldoorlog in het verzet zat.

Vier mannen hebben haar leven bepaald. Haar vader, directeur van een handelshuis in Amsterdam, ging door malversaties failliet, waarna hij met zijn schoonmoeder eerst vluchtte, maar toch in de gevangenis belandde. Hij verdween uit Jets leven. Haar broer Bert een hoogleraar scheikunde, was travestiet en had een tragisch leven. De schrijver Jean de Nève werd haar eerste man, een avonturier, ook in het verzet, maar die volkomen gebroken uit een Duits concentratiekamp terugkwam. Ten slotte was er haar grote liefde, Simon Vestdijk, de schrijver die hopeloos verliefd op haar raakte maar met wie een voorgenomen huwelijk uiteindelijk niet doorging.

Haar leven was welbeschouwd tragisch – maar Henriëtte van Eyk wenste op geen enkel moment de moed te laten zakken.

WvW, 16 november 2017