Vestdijkkring

In zijn biografie over Johan Polak, onder de titel J.B.W.P. (de initialen waarmee Polak zijn stukken ondertekende) vertelt Koen Hilberdink dat de uitgever en eigenaar van de Atheneumboekhandel in Amsterdam ‘…geen groot bewonderaar…’ van Vestdijk was. Desondanks gaf Polak in zijn Atheneumreeks een aantal herdrukken uit van met name essays van Vestdijk, o.a. Albert Verwey en de idee, De glanzende kiemcel, De Poolse ruiter en Lier en lancet. En hij was ook betrokken bij de driedelige uitgave van de Verzamelde gedichten. Dat was een project van Vestdijks vaste uitgevers Bert Bakker, De Bezige Bij en Nijgh & Van Ditmar. Polak bood aan mee te doen. Aanvankelijk weigerde Nijgh met Polak in zee te gaan. Maar dan volgt in de biografie een raadselachtig zinnetje: ‘…dankzij de tussenkomst van Vestdijk kwam de editie er…’ en staat ook de naam van Polaks uitgeverij onder die van de drie andere uitgevers. Bij Hazeu is zelfs te lezen dat de uitgave er kwam op voorstel van Polak.
Met het uitgeversvak maakte Polak kennis ten huize van Van Oorschot. Daar maakte hij ook kennis met Vasalis, van wie hij, zo schrijft Hilberdink, Lier en lancet mocht lenen, ‘… over het wezen van de poëzie…’. Hoewel in de bundel essays poëticale beschouwingen staan, is het boek over het wezen van de poëzie natuurlijk De glanzende kiemcel.
Hilberdink schreef een mooie biografie, die een interessant beeld geeft van de uitgeverswereld in de jaren vijftig, zestig en zeventig van de vorige eeuw en een portret van een boeiende persoonlijkheid.

FH, 18 juli 2017

Op 24 juli 2018 heeft Martin Hartkamp gereageerd op bovenstaand bericht. Zijn ingezonden brief is te lezen in Vestdijkkroniek, 132, p. 80.

In Het Historisch Centrum Leeuwarden is binnenkort een portrettengalerij te zien met bekende Leeuwarders. Ook Simon Vestdijk maakt hier deel van uit. Als scholier bezocht hij de RHBS te Leeuwarden in de jaren 1915-1917. Aanvankelijk als´ spoorstudent´ tussen Harlingen en Leeuwarden, maar uiteindelijk ter ontlasting ging hij ook in de Friese hoofdstad op kamers wonen. Op het portret is hij dan ook te zien in de leeftijd dat hij nog middelbare scholier was. In de begeleidende tekst wordt ‘voorzichtig geconcludeerd dat Leeuwarden ook een beetje de stad van Simon Vestdijk is’.

WvW, 12 juli 2017

Publicist Huub Mous zoekt in zijn webblog van 3 juli een uitweg tussen islampessimisten en islamoptimisten. Islampessimisten beweren dat de islam niet kan samengaan met de Europese waarden; optimisten verwachten dat de islam zal seculariseren in de moderne westerse samenleving, zoals  dat voor het christendom het geval is geweest. Mous roept de ´bijna vergeten studie’ van Simon Vestdijk in herinnering. In De toekomst der religie (1947) pleitte Vestdijk voor een traag en waardig afscheid van het christendom, omdat de integrerende werking daarvan op zijn minst een waarborg zou vormen voor al te radicale ontwikkelingen.

WvW, 3 juli 2017

‘Kapitein Groeneveld besliste dat ik direct in dienst kon treden. Hij riep de chef d’equipage, sergeant-majoor der mariniers Vestdijk, bij zich voor de dienstcontracten. Trots als een pauw salueerde ik voor de heren van de staf. Ik stapte op mijn HD en reed terug naar huis.’ (p.317)

Aan het woord is de vader van de hoofdpersoon in De tolk van Java van Alfred Birney, de winnaar van de Libris-prijs 2017. De passage speelt zich af in Soerabaja, december 1946.
De militair wordt nog twee keer genoemd.
De vraag is of dit Vestdijks neef Han M. Vestdijk kan zijn, over wie in Hazeu’s biografie te lezen is dat hij op de Grebbenberg heeft gevochten.
Dick Vestdijk kon geen uitsluitsel geven. Wie wel?

WvW, 26 juni 2017

Op zoek naar ongekende meesterwerken uit de Nederlandse literatuur houdt Alfred Birney in de tweede aflevering van HP/De Tijd een gloedvol betoog voor Vestdijks novelle Het veer. Verrassend is zijn lezing dat Vestdijk hierin ‘wellicht een terloopse verwijzing’ naar zijn eigen afkomst heeft opgenomen: kleinzoon van een vondeling te Haarlem. Birney hoort ‘in de satirische toon’ van het verhaal  de echo van Erasmus en  denkt al lezend ook aan een andere grote Middeleeuwer.  ‘Simon Vestdijk schrijft deze novelle zoals Jeroen Bosch schilderde: hallucinerend, weerzinwekkend en technisch volmaakt.’ Het zou als boekenweekgeschenk moeten worden verspreid.

WvW, 14 juni 2017