Vestdijkkring

In de serie ‘Rainbow essentials’ verscheen een uitgave gewijd aan Rembrandt van Rijn, samengesteld door Victor Schiferli. Verheugend is dat Rembrandt en Vestdijk in De mooiste gedichten over de schilder en zijn werk nog altijd een goed span vormen. De bundel bevat maar liefst negen van de dertien gedichten van Vestdijk! Alle gedichten zijn afkomstig uit Vestdijks Rembrandt en de Engelen. Hieruit blijkt opnieuw waardering voor deze gedichten en voor de dichter die er bij verschijning in 1956 ook ruimschoots was.

WvW, 7 februari 2015

In Nieuwsbrief 577 (4-02-’15) biedt antiquariaat Fokas Holthuis een in 1936 verschenen publicatie aan (oplage 1000 ex.) waarin ‘schrijvers getuigen tegen oorlog en militarisme’. Grote namen werkten er aan mee, zoals Ter Braak, Du Perron, Henriette Roland Holst, Jan Romein en ook Vestdijk. Hij had zijn ‘Ballade van het oorlogspaard’ ingestuurd.

Het verscheen in Rotterdam, bij W.L. & J. Brusse. Uitgegeven voor de Jongeren Vredes Actie. Het boekwerk in 1^ste druk telt 92 pagina’s.

WvW, 5 februari 2015

Historicus R. Havenaar (1950) schetst een beeld van de babyboomgeneratie aan de hand van 36 boeken die zij lazen. Hieronder is ook Vestdijks De koperen tuin. In een thematische benadering probeert de auteur te achterhalen welke boeken, fictie en non-fictie bij deze generatie populair was, wat hen vormde en hoe ze erover dachten. (Van Oorschot).

WvW, 4 februari 2015

In het katern Tijd van Trouw, zaterdag 31 januari 2015, wordt Max Pam geïnterviewd. Over opvoeden: “Mijn oudste dochter, nu 32, had moeite op de havo, want ze was dyslectisch. Zij bleek volkomen visueel ingesteld en daar zat ze, in een gezin van het woord. Je hebt het als ouder niet in de gaten, je wilt gewoon dat ze ook Vestdijk gaat lezen. Maar Wim Schippers zei het al: ’De Engelsen lezen ook geen Vestdijk en toch is het een beschaafd volk.’”

RJ, 3 februari 2015

Als Marja Pruis in De Groene Amsterdammer van 29 januari 2015 de angst moet uitleggen die de columniste Renate Rubinstein voelde, wanneer zij dacht aan de kritiek op haar persoon en werk in een volgend nummer van het studentenblad Propria Cures, schrijft zij: ‘Pas als ze alleen is, slaat de angst toe: ijskoud, wurgend, niet aflatend. In een luttele drie pagina’s [in Niets te verliezen en toch bang] roept ze iets op waarvoor Vestdijk in diens Het wezen van de angst zo’n driehónderd pagina’s nodig had. Al slaat die vergelijking natuurlijk nergens op.’ Dat laatste mag misschien zo zijn, maar toch is het goed dat op Vestdijks inventariserende en niet verouderde studie over de angst wordt gewezen.

WH, 1 februari 2015