Vestdijkkring

Op 17 oktober was het 115 jaar geleden dat Simon Vestdijk werd geboren. Dat was te merken want van verschillende kanten werd het feit gememoreerd. Zoon Dick Vestdijk verdient de prijs voor orginaliteit, want hij verstuurde via twitter een krantenbericht uit het Algemeen Handelsblad 20 oktober 1898 waarin in de rubriek ‘Familieberichten, uit verschillende bladen’ onder het kopje ‘BEVALLEN ’ de mededeling stond: A.M.C.C. Vestdijk-Mulder, z. Harlingen’. 

Geestig was ook de foto uit het Hannemahuis waar de Vestdijkkamer was opgesierd met ballonnen.

Leo Willemse, medewerker van de OBA plaatste op 17 oktober een persoonlijke Boekenblog 194 op de site van de bibliotheek: Over Simon Vestdijk (en biografieën). Hij kreeg op zijn vijftiende verjaardag zijn eerste Vestdijk cadeau: Het glinsterend Pantser , ‘te moeilijk en niet romantisch genoeg’ toen. Het heeft hem er echter niet van weerhouden nog 40 romans van Vestdijk te lezen.

WvW. 21 oktober 2013

Ter gelegenheid van  de herdenking van 150 jaar spoorlijn Harlingen–Leeuwarden is er een uitgebreide tentoonstelling geweest die tot 13 oktober 2013 heeft geduurd. Onderdeel van de festiviteiten was op zondag 13 oktober een (retour) culturele treinreis van Harlingen naar Leeuwarden of andersom. Eén van de culturele activiteiten werd verzorgd door Jaap Ferwerda. Hij las voor uit Terug tot Ina Damman.

WvW, 13 oktober 2013

Jan Engelman was goed bevriend met Jany Roland Holst. Van hem had de dichter ruim veertig boeken in zijn collectie. Verschillende ervan zijn met een opdracht van Roland Holst geschonken . Zo schonk hij Swordplay-Wordplay –het boekje met kwatrijnen die Vestdijk en Roland Holst uitwisselden- aan zijn vriend Jan Engelman met de volgende opdracht: ‘Voor Jan, bij wijze van ontbijt den 7-den augustus 1950, van Jany, Bergen 6-VIII 1950.’

Bron: Lex van den Haterd, Wat las Jan Engelman,  in ‘De Utrechtse boekhouder’ 3/2013 2

WvW, 19 september 2013

Uit het onlangs verschenen boek over de literaire activiteiten van de boekhandel Broese (zie attendering elders) blijkt de grote angst van Vestdijk voor publieke optredens. Een overzicht volstaat:
3-3-1936: presentatie Heden ik, morgen gij. Marsman is er, Vestdijk durft toch niet en verschuilt zich in poffertjeszaak naast Broese. 21-10-1948: SV 50 jaar, lezing door Victor E. van Vriesland; SV is er  niet bij (zit bij H van Eyk!)24-2-1951: signeersessie samen met Henriëtte van Eyk, SV nu wel aanwezig! 19-11-1951: ‘literaire rechtzitting’ rond collectieve romanDe doolhof, waarvoor SV het slothoofdstuk schreef; SV is er niet bij.
6-11-1958: SV 60 jaar, lezing door Hella Haasse, weergave van radio-interview met SV door Gregoor en Borgers over Anton Wachter-romans; SV er niet bij. Op 21-11-1972 was een ‘Vestdijk-avond’ voor de presentatie van Verzamelde Gedichten, met een lezing door Hella Haasse. Hier kon Vestdijk niet bij zijn: het was ruim 1 jaar na zijn dood.

WvW, 2 september 2013

Theun de Vries schreef een enorm oeuvre bij elkaar. Jos Perry is erin geslaagd daarover een mooie, geserreerde biografie te schrijven, die toch een complete indruk geeft van de auteur die door zijn verwoed marxistische levensovertuiging in de Nederlandse letteren in een geïsoleerde positie kwam te verkeren. De kortste zin die De Vries schreef, heeft Perry tot de titel van zijn biografie geïnspireerd: Revolte is leven. Het typeert Theun de Vries ten voeten uit. In de biografie treffen we een scherpe tekening aan van De Vries in zijn tijd en zijn omgeving.
De Vries is in vele opzichten vergelijkbaar met Vestdijk: beiden hebben een omvangrijk en veelzijdig oeuvre voortgebracht, bij beiden valt een grote belangstelling op voor de historische roman, voor essays over muziek, toch overheerst het verschil tussen de beide schrijvers, ook in deze biografie.
De Vries miste het sociale aspect bij Vestdijk. De vrijheid gaat in ‘t rood gekleed is dan ook zijn antwoord op Vestdijks Rumeiland. (p.113). Ook hield hij niet van Vestdijks hang naar ‘het morbide, het zieke, ontspoorde, pathologische’ (p. 120). En waar het de oorlog en het verzet betrof, stoorde hij zich aan ‘relativering, ironie, scepsis en cynisme’ die De Vries zag in Pastorale 1943 en in Bevrijdingsfeest, dat nota bene aan hem was opgedragen! (p. 140). Het verlies van Ter Braak, Du Perron en Marsman deed De Vries niet veel, zij konden worden gemist omdat zij ‘het verleden vertegenwoordigden’. Een onthutsend beeld. Toch bezoekt De Vries in 1967 Vestdijk voor een ‘hernomen confrontatie’, die echter uitbleef. Zo scherpt Perry de verhouding tussen De Vries met Vestdijk aan. Die is niet eenvoudig te typeren als het verschil ‘tussen Marx en Freud’, zoals De Vries nog in 1940 in de briefwisseling met Vestdijk beweerde. Al bleef de bewondering voor het creatief vermogen van Vestdijk, diens scepsis en ironie maakte hem op den duur voor Theun de Vries ‘geen beminnelijk mens’ meer.
Jos Perry, Revolte is leven; biografie van Theun de Vries (1907-2005), AMBO
In VK #123 (maart 2014) zal een uitvoeriger bespreking verschijnen.

WvW, 31 augustus 2013