Vestdijkkring

Aflevering 24 van de feuilleton van Ronald Giphart in de Volkskrant (9 maart 2012)wordt geflankeerd door de overpeinzing van de auteur dat schrijvers personages en zichzelf soms niet geheel in de hand hebben. Vroeger vond Giphart het ‘behoorlijke aanstellerij’ als schrijvers hoog opgaven over personages uit hun boek die de schrijvers dirigeerden. Kennelijk denkt hij als schrijver daar nu anders over. Schrijvers kunnen zelfs gevoelens voor hun hoofdpersoon krijgen. Als voorbeeld noemt hij Simon Vestdijk die verliefd werd op de kelnerin Anna Brandner, hoofdpersoon in Een Alpenroman. Dat zij lesbisch en fictioneel was stond zijn verliefdheid op het personage niet in de weg.

WvW, 11 maart 2013

In Lars Bernaerts en Bart Vervaeck (red.), Het binnenste buiten – Werk en leven van Willem Brakman , Academia Press, Gent 2012, SEL-reeks 4, schreef Gerrit Jan Kleinrensink het hoofdstuk ‘De leerling gist. Willem Brakmans eerste schrijversjaren’ waarin hij aandacht besteedt aan Brakman, Gregoor en Vestdijk en hun onderlinge relaties. Vermakelijk te lezen hoe de bescheiden Brakman door de dominante Gregoor bij Vestdijk werd geïntroduceerd: Brakman mocht zich alleen via Gregoor tot Vestdijk wenden. Brakman hield zich daaraan.

In de index zijn meer verwijzingen naar Vestdijk en Gregoor, o.a. ‘Vestdijk en Proust’.

WvW, 3 maart 2013

Vestdijk had een zwak voor schilderijen van A.C. Willink, de vriend van E. du Perron. Dat kwam bijvoorbeeld tot uiting in zijn bewondering voor het schilderij ‘Simon, de zuilenheilige’ en in het lange gedicht ‘Terras met Herculesbeelden’ in de bundel Thanatos aan banden. In het februarinummer 2013 van het Vlaams-Nederlands cultureel tijdschrift Ons Erfdeel is dit gedicht afgedrukt naast een kleurenreproductie van het in 1940 geschilderde ‘Terras met Hercules’. Aanvullend schreef de dichter en ex-directeur van het Letterkundig Museum, Anton Korteweg, onder de titel ‘Het oog van de dichter’ een beschouwing over dit raadselachtige gedicht dat Vestdijk in februari 1945 schreef. Volgens Korteweg verbleef Vestdijk toen in het gijzelaarskamp te St. Michielsgestel, wat onjuist is. Vanaf 25 februari 1943 was hij weer thuis in de Parklaan 6 te Doorn. Los daarvan is Kortewegs analyse de moeite van het lezen waard. Volgens Korteweg/Vestdijk zijn de helden in het gedicht ‘gemankeerde verlossers’.

WH, 15  februari 2013

Gedicht ‘Terras met Herculesbeelden’

Thrillerschrijver Gert Jan de Vries vertelt in de vervolgserie van de Volkskrant  ‘De boekenkast van’ over een onderzoek van Lisa Kuitert en hem over de meest gelezen boektitels sinds 1900. Er wordt gewerkt aan een publicatie. Eén resultaat uit dit onderzoek geeft hij al prijs: Simon Vestdijk legt het af tegen Willy Corsari.
WvW, 11 februari 2013

Paul van Dijk (65) is 30 jaar huisarts geweest in Zaltbommel met een bijzondere belangstelling voor gêne en literatuur. Beide passies heeft hij verenigd in zijn boek Van gêne tot schaamrood (uitgeverij Prelum). Behalve aandacht in zijn boek voor kwalen waarmee mensen maar moeilijk mee bij de dokter komen aanzetten (zoals winden laten en uit je mond ruiken). zijn er ook stukjes in aan te treffen over geschiedenis, antropologie en belletrie. Van Dijk is er voorstander van dat dokters veel romans lezen. In de NRC zegt Van Dijk: Ik ben niet de enige die literatuur voor artsen belangrijk vindt: de Groningse hoogleraar huisartsgeneeskunde G.J. Bremer heeft er bijvoorbeeld ook voor gepleit dat artsen meer romans gaan lezen om zicht te krijgen op hoe bij de patiënt de dingen liggen. Simon Vestdijk, ook een arts, heeft dat voor het eerst aan elkaar gekoppeld.”
Zo publiceerde Vestdijk in 1964 het essay De zieke mens in de romanliteratuur.

WvW, 11 februari 2013