Vestdijkkring

In haar (overwegend negatieve bespreking) van het eerste deel van de biografie over Theun de Vries somt Aleid Truydens enkele overeenkomsten en verschillen op tussen de in Friesland geboren Theun de Vries en Simon Vestdijk. Beiden zijn veelschrijvers, De Vries nog meer dan Vestdijk. Honderdzestig titels in alle genres die de literatuur te bieden heeft. Beiden verwierven ‘een grote historische kennis als autodidact’, beiden waren ook ‘rationalist met romantische trekken’ en beiden waren ‘atheïst met belangstelling voor religie’.
Wat hen ook behalve hun vriendschap bindt, is volgens Truydens dat hun werk vrijwel door niemand meer gelezen wordt. Maar er is een groot verschil tussen De Vries en Vestdijk. Dat verschil betreft hun engagement. Ook Vestdijk vond dat ‘een schrijver “geëngageerd” diende te zijn, maar stelde toch het individuele kunstenaarschap voorop’. De communist De Vries stelde zich als schrijver geheel ‘in dienst van de gemeenschap’. Een ander verschil volgens Truydens is dat Vestdijks schrijfstijl ‘een stuk minder vlak en clichématig en de psychologie van zijn personages minder voorspelbaar’ zijn.

Gelezen in VK, Boeken, 2 juli 2011
WvW, 2 juli 2011

In een brief aan Hermans van 21 november 1964 schrijft Bordewijk: ‘In elk geval zal uw productie wel niet worden à la Vestdijk, wie zoals ik vrees de roem naar het hoofd gestegen is’. Vestdijk had in juni 1964 een eredoctoraat ontvangen aan de universiteit van Groningen. Bordewijk vervolgt in zijn brief: ‘Maar hij was toch zulk een aardige kerel en hij schreef zoveel moois. En nu aldoor maar romans en niets anders dan dat’.

Uit: Een onmiskenbare verwantschap. Brieven 1944-1965.

WvW, 18 juni 2011

‘Vestdijk had een grimmig plezier in deze profanisering (van God, van de vrouw, van allerlei vanzelfsprekende waarden), maar het is de grimmigheid van een gewonde, een getourmenteerde, een Sint Sebastiaan aan het hout, die ook weer niet zonder idealen uitkomt.’ Dit schrijft Wessel ten Boom in zijn ‘Vestdijk en de theologie. Een pamflet voor verwarde godlievers en godloochenaars’. Het is verschenen in Ophef  van oktober 2010, een uitgave van de Vereniging voor Theologie en Maatschappij. Ten Boom, zelf dominee en Vestdijkliefhebber, wil Vestdijk inzetten in een hoognodig debat over de publieke ruimte en de cultuur in Nederland die in verwarring is. Er is ‘de naïeve illusie dat wie God doodverklaart, het voortaan zonder theologie kan stellen’. Juist de schrijver Simon Vestdijk kan als notoir atheïst ‘een contrapunt’ vormen. Want zo betoogt Ten Boom in zijn pamflet Vestdijk is ‘een denker die helemaal niet van God is losgekomen, omdat voor hem het religieuze een “eeuwige staat” der mensheid is; een denker voor wie God dood is en tegelijk niet sterven kan en ook niet sterven hoeft’.

WvW, 13 juni 2011

De tentoonstelling Siberië of Eden voert langs vijf plaatsen in Amsterdam-Noord. Op elke plaats is een onderdeel van de tentoonstelling te zien. Museum Noord herbergt het hoofdonderdeel.  De literaire fietstocht voert u ook langs tien plekken waar schrijvers hebben gewoond. Hiervan maakt ook onderdeel uit Meeuwenlaan 261, alwaar Simon Vestdijk enige tijd de huisartsenpraktijk van dokter Van Haga heeft waargenomen.
Meer info bij de Openbare Bibliotheek Amsterdam of Museum De Noord.

WvW, 11 juni 2011

Arjen Fortuin vroeg zich (Boeken, 03-06-11) af of Vestdijk in het Fries is vertaald. Jazeker, in 1970 kwam de Friese vertaling van De koperen tuin uit. Van deze titel verscheen dit jaar in de gebonden Perpetua Reeks de 23ste druk. Eveneens gebonden werd dit jaar het oerboek Kind tussen vier vrouwen herdrukt (Atlas), en vorig jaar het boek over Mahler (De Bezige Bij), maar in paperback. Om te schrijven over ‘het wat sleetse merk Vestdijk ’ is wat somber gesteld, zeker als men weet dat er ook nog tweemaal per jaar de Vestdijkkroniek verschijnt. Onlangs nog aflevering 117!
Wim Hazeu, Baarn