Vestdijkkring

Van Simon Vestdijk publiceert DBNL deze maand drie romans: Het vijfde zegel, Meneer Visser’s hellevaart en Else Böhler, Duitsch dienstmeisje. Die laatste titel, verschenen in 1935, gaat deels over een liefde van de auteur, en is deels een beklemmende beschrijving van het opkomende fascisme in Duitsland. De Duitsers verboden het boek tijdens de bezetting  Uit voorzorg begroef Vestdijk zijn eigen exemplaar in de tuin. Het mocht niet baten, hij werd geïnterneerd in Sint Michielsgestel.

WvW, 1 juni 2018

Vanuit VU Medisch Centrum organiseert Arko Oderwald meerdaagse medisch literaire cursussen op locatie in diverse Europese steden: Venetië, Wenen, Parijs, Zürich en Davos, Lübeck, München. Deze zomer zijn er nog plaatsen in de cursus in Wenen (5 – 11 augustus), waar Bert Keizer mededocent is, en Lübeck  (20 – 23 september), met Abel Thijs. Belangstellend? Kijk voor meer informatie op:

literatuurengeneeskunde.nl/activiteiten/cursussen-op-locatie/

Aanmelden kan nog tot 1 juli 2018 via ak.oderwald@vumc.nl.

WvW, 31 mei 2018

Vandaag verschijnt bij Querido Gaven, giften en vergiften. Het betreft hier de briefwisseling tussen Vestdijk en Brakman, prettig ingeleid en geannoteerd door Nico Keuning. Het is als een voorzet te lezen naar zijn biografie over Brakman die volgend jaar op stapel lijkt te staan. De briefwisseling is nogal geestig, en beslaat de periode 1961/1969. Beiden schrijven openhartig over hun depressies en zwaarmoedigheid. Brakman gaat voor Vestdijk (en voor zichzelf) op zoek naar de nieuwste ontwikkelingen wat de medicatie betreft om in hun beider behoefte aan ´euforie´ te voorzien. Vestdijk bedient Brakman met tips op muzikaal gebied. Tofranil lijkt een tovermiddel  maar niet voor alle kwalen… Vestdijk dankt Brakman steeds voor zijn Gaven, giften en vergiften, maar vraagt Brakman ook om eens uit te zoeken welke  potentieverhogende middelen er in de markt zijn. De zwangerschap van Mieke blijft te lang uit naar zijn zin. Er wordt flink geroddeld in hun brieven, vooral over hun beider vriend Nol Gregoor. In hun brieven doen de schrijvende artsen, de een praktiserend, de ander als arts al dertig jaar in ruste, voor elkaar niet onder in literaire hoogstandjes en medische scherts.

In Vestdijkkroniek 132 een uitvoeriger bespreking van het fraai met foto’s uitgegeven boek.

WvW, 29 mei 2018

Het is niet voor het eerst dat Sylvia Witteman in haar Sir Edmund-column (19-05) aandacht besteedt aan Vestdijk. Zij herlas alle Anton Wachter-romans –‘en ook dat was leuk’- met een zwak voor deel 6: De vrije vogel en zijn kooien. Bij verschijning in 1958 een ‘schandaalroman’. De 19-jarige medicijnstudent Anton vrijt met twee zussen tegelijk, beiden zijn hospita, beiden in de dertig, thuis op Overtoom 128. Fietje (‘het kleine kreng’) en Clasina (met ‘eierdooierogen’) stemmen in met de driehoeksverhouding. Waarom doen ze dat, vraagt Witteman zich af? In 1920, het jaar waarin de roman zich afspeelt, was er geen seksuele vrijheid, maar ook de dames wilden wel seks. Dat moest dan wel stiekem gebeuren en met een inwonend, lompe egocentrische student was dat een ‘onopvallende optie’. Standsverschil leidde ertoe dat Anton zelfs Fietje, van wie Anton echt hield, toch liet vallen. Sylvia slaakt dan een scheldwoord.

WvW, 19 mei 2018

Een patiënt die zich begrepen voelt herstelt sneller. Kan een arts leren zich beter in te leven? Volgens de emiritus hoogleraar Ad Kaptein is dat mogelijk door literaire werken te lezen. Hij bespreekt in ‘Helende woorden – romans over ziek-zijn’ bekende literaire werken over ziekte en ziek zijn. De bundel is een pleidooi voor empathie in de geneeskunde.

Kaptein, medisch psycholoog, behandelt in korte hoofdstukken 26 romans waarin auteurs zich inleven in zieke mensen. Het gaat om klassiekers zoals Solzjenitsyn  met Kankerpaviljoen en van Vestdijk Ivoren Wachters; Glastra van Loon is vertegenwoordigd met De Passievrucht. Andere romans die binnen het thema vallen ontbreken, zoals De Toverberg van Thomas Mann, De Pest van Albert Camus en ook Komt een vrouw bij de dokter van Kluun, liet Kaptein bewust weg: té voor de hand liggend. De roman van Kluun vond hij in literair opzicht niet goed genoeg. Zijn keuze werd ook beïnvloed door de aansluiting bij ziekten waarvoor het LUMC behandelafdelingen kent. De hoofdstukken zijn eerder in Cicero verschenen, het voormalig magazine van het Leidse academisch ziekenhuis.

WvW, 18 mei 2018