Vestdijkkring

 
De hoofdfiguur in de nieuwe roman van Arie Storm: Luisteren hoe huizen ademen is de schrijver en recensent August Voois. August waardeert de schrijver Vestdijk. Jan Ruyters recenseerde het boek in Trouw (14 december 2013) en haakte op die waardering in. Hij zag de schaduwen op de muren en het ademende huis in het eerste deel van het boek als aankondigingen van “de dag des oordeels”, wat hem vervolgens aan Vestdijks “klassieker” De kellner en de levenden deed denken. 

WH, 18 december 2013

Boeken gaan maar moeilijk de grens over. Ook voor de boekenmarkt geldt: wat je ziet, dat krijg je ook. Dat is de conclusie van Carlo van Baelen. In opdracht van de Nederlandse Taalunie schreef hij een rapport over het kwakkelende ‘grensverkeer’ van boeken tussen Nederland en Vlaanderen. Er lijkt een soort ‘eigen auteursvolk eerst’ te gelden. Volgens het rapport 1 +1= zelden 2 gaat dat op zowel voor de boekhandel, de bibliotheek, de media. Maar ook voor het onderwijs. Wel kiezen Vlaamse leerlingen meer voor Nederlandse auteurs (45% van de boekverslagen) dan Nederlandse leerlingen voor Vlaamse auteurs kiezen (9%).
Je kunt je afvragen wie zich hier het meest tekort doet in het licht van Vestdijks opmerking tegenover José de Ceulaer: ‘De Vlaming is een betere romancier’ (1966).

WvW, 11 december 2013

De stichting H.N. Werkman beëindigt haar werkzaamheden. Beeldend kunstenaar Hendrik Nikolaas Werkman verzorgde tijdens de Tweede Wereldoorlog de clandestiene uitgave De blauwe schuit waarin in bedekte termen kritiek werd geleverd op het nazibewind. In totaal verschenen er 40 afleveringen, waaronder de bekende aflevering met de koorstoelen die Henkels en Vestdijk als gijzelaars gebruikten in Sint Michielsgestel.  Op 10 april 1945 werd Werkman zonder proces gefusilleerd. Dominee Henkels was goed bevriend met Werkman en via hem verschenen er vijf gedichten van Vestdijk in de reeks van De blauwe schuit . De stichting schenkt 94 werken aan het Stedelijk Museum Amsterdam en 59 werken aan het Groninger Museum omdat beide musea al werk van Werkman bezitten.

WvW, 20 november 2013

Gerard Bes is geboeid door de blijvende behoefte aan nieuwe vertalingen van de klassiekers. Dat ligt niet alleen aan dat er slechte vertalingen verschijnen die de noodzaak van verbetering oproepen, maar ook aan het feit dat de taal verandert. De oorzaak hiervan ligt bij ‘de goegemeente van taalgebruikers, meestal lageropgeleiden en jongeren, ‘die doodgemoedereerd steeds meer haar eigen gang gaat. Dag wordt doei, zij wordt hun, woei wordt waaide, beseffen wordt zich beseffen, erop terugkomen verdringt ervan terugkomen en zo voort en zo verder.’
Uiteraard heeft dit ook zijn gevolgen voor ‘onze vooroorlogse romans (die) een taaleigen hebben dat nogal afwijkt van het taaleigen van nu. Dat scholieren liever Grunberg dan Vestdijk op hun leeslijst zetten ligt niet aan een verschil in kwaliteit, maar aan een zekere gedateerdheid van Vestdijks taal. Dat zit hem, behalve in een iets andere spelling, zinslengte en woordkeus, in vaak subtiele details. Bij iemand als Couperus, wonderlijk genoeg nog niet compleet afgedaan, zijn het niet alleen details meer. Max Havelaar is hertaald, maar dat stuitte bij de puristen op weerstand. Hertalen houden zij voor populariseren en zou de ziel van een tekst aantasten (…).’
Bron: Gerard Bes in 8Weekly 22 okt. 2013

WvW, 18 november 2013

Op zondag 27 oktober was Niels Bokhove te gast in het programma ‘Joods op zondag’ van de Joodse Omroep, als voorproefje op zijn inleiding tijdens het symposium op 9 november a.s.  Vestdijk verwerkt Kafka in de Openbare Bibliotheek te Amsterdam. Vestdijk had al vroeg een fascinatie voor Kafka en schreef er in 1938 een groot essay over. Volgens Kafkakenner Bokhove ‘niet minder dan een inleiding op het werk van Kafka’. De voorzitter van de Kafka-Kring Nederland zei dat je het niet in alles eens hoeft te zijn met de literair-criticus Vestdijk om te erkennen dat het een ‘diepgravend, erudiet, maar pittig essay’ is. Het heeft in zijn tijd weinig aandacht gekregen, mede omdat er nog geen goede Nederlandse editie was van het werk van Kafka.

WvW, 28 oktober 2013